Vanguard News Network
VNN Media
VNN Digital Library
VNN Reader Mail
VNN Broadcasts

Old December 30th, 2018 #1
Johan
Banned
 
Join Date: Oct 2013
Posts: 4,231
Default Revisionisme

Een draad om zaken aangaande dit in het Nederlans te plaatsen
 
Old December 30th, 2018 #2
Bertus
Realist
 
Join Date: Dec 2018
Posts: 180
Default

Historisch revisionisme? Nagenoeg al het werk van Gawain verzameld in de bibliotheek van B. Bitterburg.

https://archive.org/details/@b_bitterburg?and

Last edited by Bertus; December 30th, 2018 at 11:04 AM.
 
Old December 30th, 2018 #3
Bertus
Realist
 
Join Date: Dec 2018
Posts: 180
Default

Duitse en geallieerde bombardementen op Nederland

Door de Duitse luchtmacht zijn op Nederlands grondgebied de volgende bombardementen uitgevoerd (de aantallen doden betreffen burgerslachtoffers):

Luftwaffe, 11 mei 1940: Zevenbergen en Zevenbergschen Hoek, 36 doden. Vermoedelijk waren de Nederlandse en Franse troepen aldaar het doelwit.
Luftwaffe, 14 mei 1940: Rotterdam, binnenstad, 650-900 doden. Aanvankelijk gewild doelwit, maar eigenlijk afgelast.
Luftwaffe, 14 mei 1940: Den Helder, 28 doden. Doel onbekend.
Luftwaffe, 17 mei 1940: Middelburg, binnenstad 22 doden. Gewild doelwit.
Luftwaffe, 19-20 september 1944: Eindhoven, stad, 180 (227) doden. Waarschijnlijk gewild doelwit, maar slordig uitgevoerde aanval op transportdoelen en verbindingslijnen.
Luftwaffe, 2 oktober 1944: Nijmegen, omgeving Waalbrug, 93 doden. ‘Bijkomende schade’ (het eigenlijke doelwit was de Waalbrug).

De geallieerden hebben gedurende de bezetting circa 600 bomaanvallen op Nederlands grondgebied uitgevoerd (A. Korthals Altes, Luchtgevaar (Amsterdam 1984) pag. 12). Bij verreweg de meeste aanvallen vielen geen of betrekkelijk weinig doden onder de burgerbevolking. In de tabel hieronder zijn 38 geallieerde luchtaanvallen beschreven waarbij ongeveer veertig of meer burgerslachtoffers zijn gevallen.

RAF 24-25 juni 1940 Den Helder 38 doden
Gewild doelwit (havengebied), maar veel ‘bijkomende schade’
RAF 3-4 oktober 1941 Rotterdam 106 (130) doden
Gewild doelwit (havengebied), maar veel ‘bijkomende schade’
RAF 28-29 januari 1942 Rotterdam/Schiedam, stad 71 doden
Gewild doelwit (havengebied), maar veel ‘bijkomende schade’
RAF 5-6 oktober 1942 Geleen, stad 83 doden
Vergissingbombardement (het eigenlijke doelwit was de Duitse stad Aken)
RAF 6 december 1942 Eindhoven, rond Philips 138 doden
Gewild doelwit (fabriekencomplex Philips), maar veel ‘bijkomende schade’
RAF 19 februari 1943 Den Helder 50 doden
Gewild doelwit (marinewerf), maar veel ‘bijkomende schade’
USAAF 31 maart 1943 Rotterdam, Tussendijken Circa 400 doden
Gewild doelwit (havengebied), maar door sterke, afwijkende wind veel ‘bijkomende schade’
RAF 16 april 1943 Haarlem, stad 85 doden
Gewild doelwit (werkplaatsen spoorwegen), maar het gros van de bommen trof de dichtbevolkte Amsterdamse buurt
USAAF 17 juli 1943 Amsterdam-Noord 185 (158) doden
Onbedoeld resultaat (het eigenlijke doelwit, de Fokkerfabrieken, werd niet geraakt)
USAAF 10 oktober 1943 Enschede, stad 151 doden
Vergissingbombardement (men zocht naar een Duitse stad als ‘gelegenheidsdoel’)
USAAF 22 februari 1944 Nijmegen, stadsdeel Maximaal 800 doden
Vergissingbombardement (de eigenlijke doelwitten waren de Duitse steden Kleef en Goch)
USAAF 22 februari 1944 Arnhem, woonwijk 60 doden
Vergissingbombardement (de eigenlijke doelwitten waren de Duitse steden Kleef en Goch)
USAAF 22 februari 1944 Enschede, industriewijk 40 doden
Vergissingbombardement (het eigenlijke doelwit was de Duitse stad Münster)
RAF 11 april 1944 Den Haag, Huize Kleykamp Circa 60 doden
Gewild doelwit (bevolkingsregistratie)
USAAF 31 mei 1944 Roosendaal, buurt station 73 doden
Gewild doelwit (spooremplacement), maar het gros van de bommen viel naast het doel
USAAF 18 augustus 1944 Maastricht, stadswijk 91 doden
Onbedoeld resultaat (het eigenlijke doelwit, de brug over de Maas, kreeg schampen maar bleef intact)
RAF 11 september 1944 Breskens, havenbuurt 199 doden
Gewild doelwit (de haven), maar veel ‘bijkomende schade’
USAAF 17 september 1944 Wolfheze, gesticht/dorp 87 doden Gewild doelwit (Duitse geschutstellingen), maar veel ‘bijkomende schade’
RAF 17 september 1944 Ede 80 doden
Gewild doelwit (Duitse kazernes), maar veel ‘bijkomende schade’
RAF 17 september 1944 Biggekerke 46 (50) doden
Gewild doelwit (Duitse geschutstellingen), maar veel ‘bijkomende schade’
RAF 2 oktober 1944 Huissen 99 (106) doden
Gewild doelwit (Duitse troepenconcentratie), maar veel ‘bijkomende schade’
RAF 3 oktober 1944 Westkapelle, zeedijk Circa 150 doden
Gewild doelwit (de zeedijk), maar veel ‘bijkomende schade’
USAAF 6 oktober 1944 Hengelo, stad Circa 100 doden
Onbedoeld resultaat (het eigenlijke doelwit, de rangeerterreinen, waren nauwelijks geraakt)
USAAF 12 oktober 1944 Venray Minstens 50 doden
Waarschijnlijk gewild doelwit (tactische doelen)
RAF 13 oktober 1944 Utrecht, stationsgebied Circa 50 doden
Gewild doelwit (spoorwegemplacement), maar veel ‘bijkomende schade’
USAAF 13 oktober 1944 Venlo Minstens 40 doden
Gewild doelwit (de verkeers- en spoorbruggen, die echter weinig schade hadden opgelopen), maar veel ‘bijkomende schade’
RAF 14 oktober 1944 Zutphen, wijk bij IJssel 73 doden
Gewild doelwit (brug over de IJssel), maar veel ‘bijkomende schade’
RAF 24 oktober 1944 Dordrecht, park Merwestein 69 (52) doden
Gewild doelwit (Duits hoofdkwartier), maar veel ‘bijkomende schade’
RAF 3 november 1944 Venlo Circa 40 doden
Gewild doelwit (de verkeers- en spoorbruggen, die echter weinig schade hadden opgelopen), maar veel ‘bijkomende schade’
RAF 26 november 1944 Amsterdam, Euterpestraat Meer dan 50 doden
Gewild doelwit (hoofdkwartier SD), maar veel ‘bijkomende schade’
RAF 29 november 1944 Rotterdam, omgeving Mathenesser-straat / Heemraadsingel 64 (45) doden
Onbedoeld resultaat (het eigenlijke doelwit, de Dienststelle van de SD, kreeg alleen omvangrijke luchtdrukschade)
RAF 11 december 1944 Leiden, stationswijk 54 doden
Gewild doelwit (hoofdstation), maar veel ‘bijkomende schade’
RAF 21-22 januari 1945 Montfort L., dorp 183 doden
Gewild doelwit (Duitse verbindinglijnen)
RAF 3 maart 1945 Den Haag, Bezuidenhout Minimaal 520 doden
Onbedoeld resultaat (het eigenlijke doelwit was een V-2 opslagplaats in het Haagsche Bosch)
USAAF 22 maart 1945 Enschede, stad 65 doden
Waarschijnlijk gewild doelwit (tactische doelen), maar veel ‘bijkomende schade’
USAAF 22 maart 1945 Nijverdal, centrum 72 doden
Waarschijnlijk gewild doelwit (tactische doelen), maar veel ‘bijkomende schade’
USAAF 24 maart 1945 Goor, centrum 82 doden
Waarschijnlijk gewild doelwit (tactische doelen), maar veel ‘bijkomende schade’
USAAF 24 maart 1945 Haaksbergen, centrum 75 (50) doden
Waarschijnlijk gewild doelwit (tactische doelen), maar veel ‘bijkomende schade’

Van de luchtaanvallen in deze tabel waren er vijf ‘vergissingbombardementen’, waarbij de geallieerde vliegers zich boven een Duitse stad waanden (Geleen in oktober 1942, Enschede in oktober 1943, Enschede, Nijmegen en Arnhem in februari 1944). Vijfmaal was er sprake van een ‘onbedoeld resultaat’, waarbij men wel het opgegeven doel trachtte te raken, maar dit vrijwel volledig miste (Amsterdam in juli 1943, Maastricht in augustus 1944, Hengelo in oktober 1944, Rotterdam in november 1944, Den Haag in maart 1945). In de overige gevallen raakten de geallieerde vliegtuigen wel het beoogde doel, maar veroorzaakten zij tevens aanzienlijke ‘bijkomende schade’. (Het is echter niet altijd eenvoudig om een helder onderscheid waar te nemen tussen een ‘onbedoeld resultaat’ en een ‘geraakt doelwit met bijkomende schade’.)

Volgens A. Korthals Altes (Luchtgevaar, Amsterdam 1984, pag. 323-324) hebben de geallieerden bij de planning van bombardementen in het algemeen terughoudendheid betracht. Het zijn voornamelijk vergissingen bij de uitvoering die meestal de grootse schade hebben berokkend. Enschede (tweemaal), Nijmegen en Arnhem werden gebombardeerd omdat ze voor Duitse steden werden aangezien. Steden als Rotterdam, Amsterdam, Den Helder, Den Haag en Breskens werden zwaar getroffen door onvoldoende accuraat richten. Soms waren de doelen zo klein of zo smal dat de risico’s op ‘bijkomende schade’ zeer groot waren, zoals is gebleken bij het bombarderen van de SD-hoofdkwartieren in Amsterdam en Rotterdam, de stationsemplacementen van Haarlem, Utrecht, Roosendaal en Leiden, en de bruggen in Zutphen en Venlo. De aanvallen op dergelijke kleine doelen bleven volgens Korthals echter relatief beperkt. Men kan zich echter wel afvragen of de geallieerden niet meer terughoudendheid hadden moeten betrachten bij het bombarderen van woonplaatsen in het frontgebied (Huissen, Venray, Montfort, Nijverdal, Goor en Haaksbergen).

Het aantal burgerslachtoffers dat bij de luchtaanvallen is omgekomen is helaas niet nauwkeurig te bepalen. Een anoniem overzicht bijgehouden in 1940-1945 (aanwezig bij het NIOD: dossier 249-0116A, stuk a20) komt uit op ruim 8.000 slachtoffers van luchtaanvallen na 15 mei 1940. Volgens Korthals Altes is dit overzicht onvolledig en soms onjuist. Hij schat het aantal bombardementsdoden op circa 10.000.
 
Old December 30th, 2018 #4
Bertus
Realist
 
Join Date: Dec 2018
Posts: 180
Default Priester Patrick Desbois en zijn onderzoek naar de Holocaust

Priester Patrick Desbois en zijn onderzoek naar de Holocaust

De Katholieke priester Patrick Desbois, die al sinds 2004 systematisch onderzoek doet naar de Holocaust, zegt bewijs te hebben verzameld dat er naar alle waarschijnlijkheid veel meer dan de geschatte 6 miljoen Joden tijdens de Tweede Wereldoorlog door de Nazi's zijn vermoord. Zo ontdekte en documenteerde hij in Oost Europa 700 tot voor kort onontdekte massagraven, waar minstens 1,5 miljoen Oekraïnse Joden zijn begraven die werden vermoord door de Einsatzgruppen, de Duitse mobiele moordeenheden.

Desbois, die na Oekraïne zijn onderzoek inmiddels in Wit Rusland voortzet, durft geen exacte schatting te maken van het precieze aantal Joden dat door de Nazi's en de Duitse politiemacht één voor één werd doodgeschoten. 'Wel is duidelijk dat het aantal gefusilleerde slachtoffers zijn weerga niet kent. Als je alleen al naar de Duitse archieven kijkt, dan staan daar zes keer minder slachtoffers in dan wij hebben ontdekt. Het is daarom zeker dat het aantal (van 6 miljoen) hoger is.'

Desbois begon zijn onderzoek bijna 60 jaar na de Holocaust, omdat hij volgens eigen zeggen diep getroffen was door wat zijn grootvader in de oorlog had meegemaakt toen deze onder vreselijke omstandigheden was opgesloten in het concentratriekamp Rawa-Ruska in de voormalige Sovjet Unie. 'Hij zei altijd dat het buiten het kamp nóg erger was. Ik vroeg me dan af wat er dan nog erger kon zijn dan dát.'

In 2004 richtte Desbois de organisatie Yahad-In Unum op -wat 'samen' betekent in zowel het Hebreeuws als Latijns- met als doel het verzamelen van zoveel mogelijk forensisch bewijs van de Holocaust. Naar aanleiding van wat hij tot nu toe ontdekte publiceerde Desbois afgelopen november het boek The Holocaust by Bullets (De Holocaust door kogels). Daarin schrijf hij onder andere over een bezoek aan een Oost Europees dorp, waar 100 oude boeren hem meenamen naar een Joods massagraf, en hem vertelden dat de Duitsers deze Joden het land in hadden gestuurd om 'uit te rusten', maar daar doelbewust explosieven hadden verborgen om hen te vermoorden.

Andere Joden werden door de Duitsers -die ondertussen naar 'live' accordeon muziek luisterden- verplicht het massagraf te graven, waarna ze met één kogel werden gefusilleerd. Degenen die niet meteen dood waren, werden levend bij de doden begraven. Volgens de inwoners van het dorpje had de aarde nog drie dagen lang bewogen, omdat overlevenden hadden geprobeerd zich uit de grond te worstelen. 'Het koste me een tijdje om dat te verwerken,' aldus Desbois.

Desbois gaat bij zijn onderzoek, dat hij vanwege het antisemitisme dat hij tegenkomt niet zonder lijfwachten kan verrichten, uiterst nauwkeurig te werk. Zo gebruikt hij oude kaarten uit Duitse en Sovjet archieven, en wil hij dat de nog levende ooggetuigen precies aangeven waar de Duitsers precies stonden, welke straten ze afsloten, of ze honden bij zich hadden, et cetera. 'We maken er echt een ballistisch onderzoek van, omdat de Duitsers niet bang waren om bewijzen achter te laten.' Hij noemt als voorbeeld een dorp waar hij op één enkele locatie 50 patronen vond, wat betekent dat de schutter bij het doodschieten van de Joden op dezelfde plek was blijven staan.

Terwijl de Holocaust in het Westen, waar de Joden voor een groot deel door verbranding om het leven kwamen (na eerst verdoofd te zijn door het beruchte gas Zyklon B), zoveel mogelijk verborgen werd gehouden, werd de massamoord op de Joden in het Oosten publiekelijk uitgevoerd. 'Iedereen die een pistool had kon uitgenodigd worden om deel te nemen aan een moordeenheid,' verklaarde Desbois, wiens primaire doel het tevens is om de ontdekte massagraven te beschermen tegen plunderingen.

De Katholieke priester werd zowel door twee Israëlische universiteiten en talloze Joodse organisaties over de hele wereld als de Franse president Nicolas Sarkozy geëerd voor zijn nauwgezette onderzoek. 'Mijn team en ik delen dezelfde overtuiging: we kunnen niet bouwen aan Europa en de moderne wereld en ondertussen verlangen dat duizenden Joden en zigeuners hun mond blijven houden.' Onder invloed van op valse en verdraaide feiten berustende Islamo-fascistische en anti-Zionistische propaganda wordt de Holocaust, door historici algemeen beschouwd als één van de best gedocumenteerde gebeurtenissen uit de geschiedenis, vanwege anti-Israël sentimenten met name in de Arabische wereld maar ook in Europa steeds vaker in twijfel getrokken of zelfs ontkent.
 
Old December 30th, 2018 #5
Bertus
Realist
 
Join Date: Dec 2018
Posts: 180
Default

Reactie van Gawain op Priester Patrick Desbois en zijn onderzoek naar de Holocaust

Deze priester plaatste voor zijn komst advertenties in Oekraïense dorpskrantjes, waarin hij de staartarme bewoners een financiële vergoeding in het vooruitzicht stelde als zij konden 'getuigen' over de massamoorden van de 'fascisten'. ‘Honderden getuigen’ meldden zich, die zich 'herinnerden' dat op zekere plaats joden door de Einsatzgruppen waren vermoord en begraven. Echter, veel dorpelingen hulden zich in zwijgen en andere 'getuigen' hadden liever niet dat er opgravingen gebeurden, want dat zou 'de oogst kunnen schaden' zei Desbois (die dat overigens toch niet van plan was . . .). Zij wezen volgens Desbois' boek echter zo'n achthonderd plaatsen aan, waar volgens hen joden waren vermoord ('massagraven'). De hele wereldpers schreef het na. Echter, in zijn prachtboek toont hij uiteraard niet één massagraf, niet één stoffelijk overschot waarvan is vastgesteld dat het joods was, niet één stoffelijk overschot aantoonbaar door Duitsers vermoord, kortom niets dat aansluit op zijn verhaal van de 'Holocaust by Bullets'!
Geen van zijn zogenaamde "800 massagraven" is geopend, er is geen lijk aan de oppervlakte gekomen, geen enkel forensisch Rapport is beschikbaar of zal ooit beschikbaar komen! Waarom niet? Tsja, ziet u, “Halachidische Wetten verbieden het aanraken en verplaatsen van joodse lijken”, zegt men, zelfs als men nog niet eens weet dat daar lijken liggen, laat staan of dat joodse lijken zijn!!
Al die Verhalen van ‘getuigen’ over joodse ‘massagraven’ zullen dus nooit worden gecontroleerd, net zo min trouwens als die in Chelmno, Belzec, Treblinka, Sobibor, etc.!
Wat dat betreft kunnen die ‘massagraven’ dus net zo goed in uw achtertuin liggen. Pater Desbois had zich zijn door het Holocaust Memorial Museum gesponsorde reis naar Oekraine dus net zo goed kunnen besparen door wat foto's van het Franse landschap te maken.

Maar, weet u wat nu zo wonderbaarlijk is aan Halachidische Wetten die verbieden dat joodse Holocaustlijken worden opgegraven en onderzocht? Dat joodse resten voor ‘asbergmonumenten in Sobibor, joodse lijken voor nieuwe parkeergarages in Tel Aviv, etc. best wel mogen worden verplaatst . . . Dat is geen enkel probleem. In Amerikaanse kranten kan men zelfs advertenties lezen waarin joden worden opgeroepen de lijken van hun in Amerika begraven verwanten te laten opgraven om ze in Israel opnieuw te begraven. Uiteraard met de zegen van een (betaalde) rabbi.
Voor de mega-aantallen joden van 'de Holocaust' is elk onderzoek echter 'Heiligschennis'. Kan pater Desbois dit ook even uitzoeken, of het zijn joodse vrienden vragen?
Puur bedrog, dat Halachidische Holocaust schijnargument!

Wat Desbois et al. in werkelijkheid van '1,5 miljoen' vermoorde joden had moeten vinden is dit:
100 massagraven met elk 15.000 joodse lijken, of
200 massagraven met elk 7.500 joodse lijken, of
500 massagraven met elk 3.000 joodse lijken, of
1.000 massagraven met elk 1.500 joodse lijken, of
2.000 massagraven met elk 750 joodse lijken.

Wat hij in werkelijkheid vond: bijna NIETS, Zero, Nada, Nakko, Niente.
In zijn 800 'gevonden' (= aangewezen) massagraven zouden 400.000 joden moeten liggen. Hoeveel lijken hij aantoont? Met 15-20 heeft u het helemaal gehad, zij het dat niet is vastgesteld dat dit joden waren, hoewel enkelen van hen aan de rand van een joodse begraafplaats zouden zijn aangetroffen.

Nu we het toch over massagraven hebben, hieronder een overzichtje van werkelijk aangetroffen massagraven in door de Duitsers bezet gebied. Dat wil zeggen, daadwerkelijk aangetroffen en onderzocht:

Jaar waarin vermoord-Nationaliteit slachtoffers-Daders

Polen
Katyn 1942 20.000 Polen Sovjets
Vinnitsa 1942 10.000 Oekr. burgers Sovjets
Jedwabne 1940 1.600 Joden Polen
Marienburg 1945 2.116 Volksduitsers Polen
Treblinka I* 1942 15.000 Joden Duitsers
Bromberg 1939 7.000 Volksduitsers Polen

Tsjechië
Postelberg 1945 2.000 Sudet. Duitsers Tsjechen
Dobronin 1945 231 Sudet.Duitsers Tsjechen
Slovenië
Huda-Jama 1945 100.000 Duitsers/collab. Slowaken
Maribor 1945 20.000 Duitsers/collab. Slowaken
Tezno 1945 15.000 Duitsers/collab. Slowaken
Kocevski Rog ’45 12.000 Slowaken/coll. Slowaken

Oostenrijk
Karintië 1945 27.000 Duitsers Slowaken

Oekraïne
Lvov 1941 ‘honderden joden’ Niet vastgesteld
1946 200 Oekrainers Sovjets
Odessa 1942 5.000 Joden** Duitsers
Bykovnia 1938 250.000 Oekrainers Sovjets
Kurapaty 1938 200.000 Oekrainers Sovjets

* Niet te verwarren met ‘vernietigingskamp’ Treblinka II.
** Niet vastgesteld; gesproken wordt over ‘vermoedelijk joden’.

Uit dit eenvoudige, niet complete overzichtje van daadwerkelijk gevonden en onderzochte massagraven in Duitsbezet gebied, blijkt o.m. dat tot dusver bewezen in massagraven ca. 687.147 lijken zijn aangetroffen.
Van dat aantal komen ten hoogste 20.000 (joden) op het conto van de Duitsers (= 2,9%).
Verreweg de meeste lijken zijn vooroorlogse KGB-slachtoffers (465.000 = 68%), waarvan de communisten de Duitsers de schuld gaven (geven). De overigen (29,1%) zijn vermoord door Polen, Tsjechen en Slowaken, als regel na de oorlog.
 
Old December 30th, 2018 #6
Johan
Banned
 
Join Date: Oct 2013
Posts: 4,231
Default

De zogenaamde gevallen joden moeten heftiger {het liefst dagelijks} herdacht worden,wat de Engelse geflikt hebben tegen het Nederlandse Volk word langzaam op een laag pitje gedraaid.

Quote:
Het programma op 3 maart tijdens de herdenking van het bombardement op Bezuidenhout krijgt vanaf volgend jaar een andere vorm. In de nieuwsbrief van de Stichting 3 maart ’45 staat dat het programma compacter wordt en op minder locaties wordt gehouden.

https://denhaagfm.nl/2018/12/04/jaar...t-andere-vorm/
 
Old December 31st, 2018 #7
alex revision
Senior Member
 
alex revision's Avatar
 
Join Date: Mar 2008
Posts: 27,577
Default

Stierven er werkelijk zes miljoen

Richard Harwoods baanbrekende boek.

De waarheid die de NederZionistische Justitie met alle middelen voor de burgers verborgen probeert te houden.

http://islam-radio.net/nederlands/St...s-miljoen.html
 
Old December 31st, 2018 #8
alex revision
Senior Member
 
alex revision's Avatar
 
Join Date: Mar 2008
Posts: 27,577
Default

De Complete Feiten Over De Holocaust

Feiten over gebeurtenissen met Joden in WO II

De zogenaamde autoriteiten durven niet openlijk met de revisionisten in discussie te gaan, en sluiten ze daarom liever op.

http://islam-radio.net/nederlands/co...holocaust.html
 
Old December 31st, 2018 #9
Johan
Banned
 
Join Date: Oct 2013
Posts: 4,231
Default

In Memoriam: Ernest Zundel: One of the Greatest Revisionist Heroes of the 20th Century (Dutch)

https://tonnuiten.blog/2017/08/09/in...century-dutch/
 
Old January 6th, 2019 #10
Bertus
Realist
 
Join Date: Dec 2018
Posts: 180
Default Waarom Zyklon-B ongeschikt was voor vergassingen

Waarom Zyklon-B ongeschikt was voor vergassingen

Gedurende De Tweede Wereldoorlog zouden de nazi's Joden opgesloten hebben in kleine ruimtes waar zij vervolgens Zyklon-B-gas in los lieten, opdat geen van hen het zou overleven. Met dit vermeende gas zijn gedurende De Tweede Wereldoorlog een vermeend aantal van ongeveer 6 miljoen Joden vermoord. Hoe geschikt is Zyklon-B, met als hoofdbestandsdeel van blauwzuur, hier eigenlijk voor?

LETALITEIT
Om te bepalen hoe gevaarlijk blootstelling aan blauwzuur is, is het belangrijk om te weten hoe giftig deze stof is. Dit kan bepaald worden aan de hand van de LD50 waarde, wat staat voor 'median Lethal Dose for 50% of subjects'. Dit getal staat dus voor de waarde waarbij 50 procent van de populatie sterft. De waarde van blauwzuur ligt hierbij op 10.000 microgram per kilo lichaamsgewicht, welke bepaald is aan de hand van tests op dieren. Dit betekent dat er een zekere mogelijkheid is dat slechts 1 miljoen microgram (wat gelijk is aan 1 gram) HCN (blauwzuur) de dood kan betekenen voor een persoon met een 'flink' gewicht van 100 kilogram. Waarschijnlijk bestonden er geen Joden in concentratiekampen met een gewicht van 100 kilogram. Het gewicht van de gemiddelde Jood in het gemiddelde concentratiekamp zal waarschijnlijk tussen de 40 en de 50 kilogram liggen voor een volwassen persoon. Hier is echter voor zover bekend geen documentatie voor opgesteld. Ondergewicht was trouwens niet exclusief in concentratiekampen aan de orde: door heel Europa was er sprake van een sterke hongersnood. Deze waarde is dus gebaseerd op schattingen. Dit betekent dat er ongeveer 0,45 gram HCN nodig was om één persoon te doden. De naoorlogse schattingen van het aantal Joodse Holocaustslachtoffers ligt tussen de 5,1 miljoen en de 6 miljoen, waarvan vermeend wordt dat de meeste zijn gedood in gaskamers. Uitgaande van het kleinste aantal slachtoffers, 5,1 miljoen, betekent dit dat er 2.295.000 gram (2.295 kilo) nodig was om (de helft van) 5,1 miljoen Joden te vermoorden. Bedenk hierbij wel dat de LD50-waarde gehanteerd is. Een LD99-waarde zou geschikter zijn geweest; iedere Jood moest tenslotte omkomen. Het werkelijke gewicht dat benodigd was om 5,1 miljoen Joden te doden ligt dus nog hoger. Daarbij zou er ook een aanzienlijke hoeveelheid Zyklon-B achterblijven in de gaskamer nadat alle mensen in de gaskamer niet meer in leven zouden zijn. Ook dit zorgt ook een toename van het geschatte gewicht wat benodigd was om 5,1 miljoen Joden te doden.

ALTERNATIEVEN
Wellicht had Nazi-Duitsland de mogelijkheid om een dergelijk gewicht HCN te verzamelen, maar er bestaan wel degelijk alternatieven op blauwzuur. Een van deze alternatieven is TCDD (2,3,7,8-tetrachloordibenzo-p-dioxine), welke stof een LD50-waarde heeft van 1. Verwerken we dit getal op dezelfde manier als blauwzuur, komen we tot de conclusie dat met 229,5 gram TCDD (de helft van) 5,1 miljoen Joden vermoord kan worden. Maar er bestaan nog een aantal alternatieven, te weten: palytoxine, difterie-toxine, tetanus-toxine en botuline (waarbij met minder dan 7 milligram het aantal van 5,1 miljoen Joden vermoord kan worden).

KOOKPUNT
Het kookpunt van blauwzuur ligt op 24,6 graden Celsius. Dit betekent dat kamers waarin Joden opgesloten zaten gedurende de winter, evenals het grootste deel van de zomer, verwarmd moesten worden voor blauwzuur er in losgelaten kon worden. Keer op keer, bij (minimaal) 5,1 miljoen Joden, moest dit gebeuren. De Deutsche Wehrmacht zat in De Tweede Wereldoorlog, en zeker tegen het einde van De Tweede Wereldoorlog, met een ernstig brandstof tekort, bij transport werd veel gebruik gemaakt van paarden. Daarbij is het ook belangrijk om te weten dat deze 5,1 miljoen Joden eerst door het hele Rijk vervoerd moesten worden, alvorens ze vergast en daarna verbrand werden. Dit is vergt dus zeer veel energie, energie die ook voor andere dingen gebruikt kan worden.

CONCLUSIE
De conclusie van dit artikel luidt dat Zyklon-B, met het hoofdbestandsdeel blauwzuurgas, niet geschikt is als gas om te vergassen. Wanneer de nazi's daadwerkelijk 5,1 Joden hadden willen vermoorden hadden zij dit op een veel effectievere manier aan kunnen pakken. Dit roept daarom ook de nodige vraagtekens op of er wel 5,1 tot 6 miljoen Joden gedood zijn door de nazi's gedurende De Tweede Wereldoorlog, aangezien Zyklon-B hier niet geschikt voor is.

https://www.stormfront.org/forum/sho...85&postcount=1
 
Old January 8th, 2019 #11
Johan
Banned
 
Join Date: Oct 2013
Posts: 4,231
Default

Gawains Weerlegging van Nizkors Holocaustvisie Stop Sjoa Ontkenning - 66 Vragen Ontzenuwd (pdf)

Dit is een puntsgewijze revisionistische weerlegging van de zgn. CIDI/Nizkor ‘ontzenuwing’ van de bekende “66 Vragen & Antwoorden” van het revisionistisch Institute for Historical Review (IHR).
Na de inleiding wordt kort uiteengezet wat revisionisme is en waarom het belangrijk is die antipropaganda te weerleggen. Daarna worden de CIDI/Nizkor ‘ontzenuwing’ successievelijk puntsgewijs weerlegd.
Omdat de weerleggingen serieus worden onderbouwd, is het stuk tamelijk omvangrijk. Onderdeel van deze weerlegging is een notenapparaat met meer dan 200 noten. Deze is niet geplaatst omdat het geheel dan nog omvangrijker wordt. Slechts van een beperkt aantal onderwerpen worden hier de bronnen vermeld. Wie meer of andere bronnen verlangt, kan deze op verzoek uiteraard krijgen.

http://balder.org/judea/pdf/Gawains-...-Ontzenuwd.pdf
 
Old January 16th, 2019 #12
Bertus
Realist
 
Join Date: Dec 2018
Posts: 180
Default Heeft er ooit een holocaust op de joden plaatsgevonden?

door Dr. Edward.R. Fields

“Sinds de Tweede Wereldoorlog, zijn de Joden behandeld met zijden handschoenen. Zonder Auschwitz, zou er geen Israël zijn”


Door Nathan Goldmann, de Stichter van Israël zoals die van Paris Match wordt geciteerd, 29 December 1979

“De Holocaust heeft Israël een enorm psychologisch voordeel bij de Christelijke wereld, in het bijzonder Amerika en Duitsland gegeven. Door de complexe schuld te exploiteren geïndoctrineerd bij niet-Joden, hebben zij verkregen:

-Meer dan $65miljard aan hulp van Duitsland
-Meer dan $55miljard aan hulp van de Verenigde Staten. Israël, een rijk land, ontvangt $3,2 miljard per jaar, (of $8 miljoen per dag) aan buitenlandse financiële steun - meer dan om het even welk ander land.
-De 45.000 Joodse immigranten in Rusland hebben de hoogste jaarlijkse vluchtelingenquota na Mexico. Zij gaan binnen als "vluchtelingen" zonder hun vervolging te moeten bewijzen! Aangezien ze "vluchtelingen" zijn hebben ze automatisch recht op volledige welzijnsvoordelen en zijn ze niet onderworpen aan de besnoeiingen van de welzijnshervorming.
-Nonstop holocaust brainwashing in scholen, TV, films en boeken heeft Israël en het georganiseerde Jodendom boven kritiek geplaatst!”


De officiële cijfers van de Holocaust

Onmiddellijk na Wereldoorlog II, verklaarden de Geallieerden dat de "Joden" in alle Duitse concentratiekampen waren vergast. Men ontdekte later dat de vele organismen die in de kampen worden gefotografeerd tijdens de afnemende dagen van de oorlog - van typhus, koude en verhongering stierven. Simon Wiesenthal, van het "Centrum van de Holocaust" in Los Angeles, verklaarde in ‘Books and Bookmen’, April 1975, pagina 5, "Geen enkele vergassing vond in om het even welk kamp op Duitse grond plaats." De Jood L.P. Beria leidde de Sovjet geheime politie NKVD vanaf 1938 tot 1953. In 1945, kondigde hij aan dat zij een "holocaust" van zes miljoen Joden hadden ontdekt. Dit kwam gemakshalve slechts in kampen in Polen voor! Beria zou geen buitenonderzoekers toestaan om deze plaatsen te onderzoeken. De Joodse krant ‘The New York Times’ rapporteerde in 1945 dat Sovjet-Rusland het cijfer van vier miljoen Joodse slachtoffers dat, "in de gaskamers heeft gezeten van Auschwitz." Nochtans, in Juli 1990, verminderde de Poolse overheid dit cijfer tot 1,1 miljoen en het werd goedgekeurd door Joodse groepen. Ondanks dit bewijsmateriaal, werd het "officiële cijfer" van zes miljoen doden niet verminderd naar drie miljoen!
(Men zou ook moeten opmerken dat Elizabeth Dole, voorzitter van het Amerikaanse Rode Kruis, en vrouw van oprichter Sen. Bob Dole, openbaarde dat de officiële doodsverslagen van Auschwitz in de Sovjetarchieven aan het licht waren gebracht. Het maakte een lijst van 70.000 sterfgevallen door alle oorzaken.)

Nooit opdracht gegeven tot een Holocaust

De Duitsers staan bekend als uiterst nauwkeurige verslagbewaarders. Er was geen poging die wordt gemaakt om verslagen in oorlogstijd te vernietigen, 1.100 ton documenten werden gevonden alleen al in de zone door de VS veroverd. De Britse Historicus, Kruis Colin, schrijft in zijn biografie van Hitler, op pagina 313: "Er bestaat geen enkele opdracht van om het even wat als een geschreven orde die door Hitler voor de uitroeiing van de Joden in Europa wordt ondertekend.”

Madagaskar , een enorm eiland voor de kust van Afrika in de Indische Oceaan, dat bezit is van Frankrijk .
Duizenden pagina's Duitse documenten zijn gevonden over een grondige studie van de haalbaarheid om een Joods vaderland op het eiland Madagaskar te vestigen. De plannen werden gemaakt voor de terugbetaling van de 25.000 Franse burgers die daar leefden. Zelfs bestudeerde de regering van Frankrijk het plan. Theodore Herzl, de stichter van Zionisme, beschouwde Madagaskar als een mogelijke plaats voor een Joodse staat. Hij overwoog Kenia en ook Sinai van het Suezkanaal tot de Gazastrook, en een reusachtig gebied in zuidelijk Polen, maar zij wilden werkelijk Palestina. Het Duitse Ministerie van Buitenlandse Zaken op 25 Januari, 1939 gaf een document vrij over de oplossing van het Joodse probleem en verklaarde: “Het eindbeleid wat betreft de Joden is de emigratie van alle Joden die op het grondgebied van het Oude Duitse Rijk leven.”

In archieven van Auschwitz, lazen wij dat de elke van hoge Duitse leider dit plan steunde. "Op 12 november 1938, had het Göring de kwestie van Madagascar vermeld. Himmler zelf had van dat sinds 1934 gedroomd, verzekert een getuige ons. Na de capitulatie van Juni 1940 (overgave van Frankrijk), werd het idee voorgelegd door het Ministerie Buitenlandse Zaken en werd goedgekeurd door Himmler evenals door Hitler zelf." Om deze redenen stichtte SS overste Reinhard Heydrich het Hoofdkantoor voor Joodse Emigratie op 11 februari, 1939. Zodra de oorlog begon, was dit niet meer mogelijk. Aldus gaf Hitler opdracht tot de internering van Joden als vijandelijke vreemdelingen en deporteerde hen aan het oosten. Op 27 januari 1942, zei Hitler: “De Joden moeten Europa verlaten. Het beste ding is dat zij naar Rusland gaan.”

Roosevelt deed het zelfde ding als Hitler door tot 120.000 Amerikanen van Japanse afkomst die op de Westkust leefden in concentratiekampen te interneeren. In Maart 1942 verantwoorde Roosevelt zich van:”het zijn veiligheidsrisico's." De Japanse mannen, de vrouwen en de kinderen werden gevangengenomen en achter prikkeldraadomheiningen en bewapende wachttorens in de opvlammende hete woestijn gevangen gezet.

Op het proces van Nuremberg hoorde men een verklaring van Hans Lammers in verband met als wat hij de "Definitieve Oplossing van het Joodse Probleem" noemde, Lammers was Rijkskanselier van het Duitse Rijk en persoonlijk dicht bij Himmler en Hitler. Lammers zei dat hij Himmler vroeg wat de "definitieve oplossing" was, Himmler antwoordde: De "Joden moeten uit het Duitse Rijk worden geëvacueerd!" Hij zei dat Hitler hem hetzelfde ding vertelde. Met andere woorden, de "Definitieve Oplossing" was -- emigratie! Wanneer gevraagd werd, "wanneer hoorde u voor het eerst dat vijf miljoen Joden waren uitgeroeid," Lammers antwoordde dat het "hier" bij het proces van Nuremberg was! Hetzelfde wat Herman Goring ook vertelde dat het de eerste keer was dat hij had gehoord wat de holocaust was, "juist hier in Nuremberg!"

Het kamp in Auschwitz was een enorm militair complex van 39 kampen waarvan 19 hoofdzakelijk "Monowitz Nr. 16 Kamp" alleen al 126.000 arbeiders tewerkstelden. Deskundige van de holocaust, Leon Poliakov van Parijs, in “Breviary van Haat”, pagina 134, in 1979 schreef dat “het Joodse Getto van Warshau één van de voor de Duiters meest belangrijke leveringscentra was. Tweede in economisch belang was het getto van Lodz omdat het allerlei goederen vervaardigde en, in het bijzonder, vormden zij textielindustrieën die een grote waarde hadden voor de Duitse economie."

Heinrich Himmler vreesde een tyfusepidemie in de kampen. De Oost-Europese Joden waren zeer onhygiënisch en werden vaak beschuldigd van de verspreiding van typhus. Op 28 december 1942, gaf Himmler opdracht dat, het "sterftecijfer in de kampen moet tot elke prijs worden verlaagd." (Bron, het boek van Reitlinger, de Definitieve Oplossing.) Op 20 januari 1943, de belangrijkste inspecteur van de kampen, Richard Glucks, beantwoordde Himmler, "Elk middel zal worden gebruikt om de sterftecijfers te verminderen." (Bron, het Proefdocument Nr. 1523 van Nuremberg.) Het sterftecijfer was inderdaad verlaagd van 8,5% in Juli 1942 tot 2,8% in Juni 1943.

Op 17 April 1943, vroeg Hitler aan Admiraal Horthy, regent van Hongarije voor, "100 000 Joden om aan een nieuw programma van het achtervolgingsvliegtuig te werken”. (Bron, het boek van Reitlinger, De Oplossing, 1956, pagina 478.) In Mei 1944 gaf Hitler persoonlijk opdracht dat 200 000 extra Joden in bouw en "andere belangrijke militaire werken." worden te werk gesteld. De Joden waren essentieel voor de Duitse oorlogsindustrie. Het zou averechts geweest zijn om hen uit te roeien. In feite, arresteerden ze SS Karl Koch, commandant van Buchenwald, voor het mishandelen van en het fusilleren van sommige gevangenen. Nadat hij werd schuldig bevonden door een militair hof, werd Koch veroordeeld tot dood door de kogel. Als er werkelijk een "holocaust" was hij zou geëerd zijn in plaats van gedood.

Shindler’s List eigenlijk Commandant Amon Goeth, misbruikte in werkelijkheid gevangenen. Nochtans, weigert de film om de kijkers mee te delen dat hij door de SS was gearresteerd en in gevangenis gezet in afwachting van het proces op het eind van de oorlog.
De meeste gruwelijke beelden van mensen die wij in "de holocaustdrama's hebben gezien gemaakt voor TV" zijn zij die aan verhongering en ziekte tijdens de chaotische maanden van de na de oorlog stierven. Een voorbeeld is Dachau. Zowat 54 stierven in 1944 en 101 Januari in Februari 1944. Toen het voedsel en de medische levering niet konden worden geleverd wegens de Gealieerde bombardementen stierven 2.888 in januari en 3.977 in februari 1945.

De onmogelijkheid van massavergassing


Auschwitz had geen massagraven. De crematie van vier miljoen lijken zou 15.000 ton as achtergelaten hebben die nooit werd gevonden. Vele ton steenkool zou noodzakelijk voor dergelijke massacrematies geweest zijn. Aanvankelijk, vertelden de Sovjets tegenstrijdige verhalen over hoe zes miljoen in de kampen onder hun controle omkwamen. Aanvankelijk beweerden zij dat de bewoners waren ‘doodgestoomd’.
Op 5 December 1945, gaf een Communistische rechter de volgende beschuldiging tegen Nr6 gedaagde Hans Frank in uit Nuremberg:

“Een grote boiler voor de productie van oververhitte stoom werd ingespoten in het binnenland van de ruimten. De deuren zijn hermetisch gesloten en de lange verstikking van de slachtoffers door de stoom begint. Bij het begin, van binnenuit kwamen de schreeuwen, langzaam sterven zij onderaan; na 15 minuten, worden de uitvoeringen voltooid."

Dit verhaal was niet geloofwaardig. Het werd toen veranderd om te beweren dat de vrachtwagens tot de "doodskamers" werden gesteund en werd het koolmonoxidegas gepompt in de ruimten. Dit feit werd ook "vergeten" en de Sovjets beweerden dat de Duitsers de "stoomkamers" in "gaskamers" veranderden.
De Sovjets kwamen met een nieuw idee op de proppen van hoe de Joden bij het kamp Belzec werden uitgeroeid. De "Joden werden uitgekleed als om een bad te nemen. Zij werden in feite in een gebouw geleid dat honderden mensen kon houden. Het water werd gevuld tot hun halzen. Dan werd een krachtige elektrische stroom verzonden in de metaalbevloering en binnen een paar seconden waren alle Joden, duizenden tegelijkertijd, dood."
De sovjet aanklager L.N. Smirnov las eigenlijk deze beschuldiging in het verslag in 19 December 1945, tijdens het proces van Nuremberg. Dit verhaal dat uiteindelijk tot executie door het gas van "Zyklon wordt geëvolueerd B". Dit was een wijd gebruikt pesticide om luizen te doden dat de grootste gezondheidsbedreiging in de kampen was. Hadden de Duitsers massa uitroeiingen willen uitvoeren met Zyklon-B, dan hadden zij meer dan duizend keer zoveel gas nodig als Sarin en Tabun zenuwgas!

De Oostenrijkse Ingenieur Walter Luftl gaf een rapport uit in Maart 1992, waarin hij vond dat, "Zyklon B voor systematische massamoord" volkomen ongeschikt is.

Fred Leuchter, de belangrijkste deskundige van Amerika op uitvoeringen, nam een team van onderzoekers aan om Auschwitz in 1988 te onderzoeken en rapporteerde: "Ik reiste naar Polen om de zogenaamde kamerfaciliteiten van het uitvoeringsgas bij de drie concentratiekampen van Auschwitz, Birkenau en Majdanek te onderzoeken. “Mijn gerechtelijke analyse en verder onderzoek bewijst dat er geen enkele twijfel kan staan over het ontbreken van faciliteiten om executies door vergassing te organiseren door Nazi’s.
Leuchter onderzocht ook de capaciteit van de zogenaamde "gaskamer bouwer" in Birkenau. Het document Nr. l-022 van de Rechtbank van Nuremberg gaf op: "1.765.000 Joden werden vergast in Birkenau tussen April 1942 en April 1944." Nochtans, vond Leuchter dat zelfs bij gebruikt van de volledige capaciteit "slechts 105.688" personen konden "vergast zijn." Zijn team schaafde gerechtelijke steekproeven van baksteen, mortier en beton om sporen van cyanidesamenstellingen te vinden die eeuwenlang aanwezig zouden blijven. Zij werden voorgelegd aan de Alpha- Analytische Laboratoria van Ashland, Massachusetts. In Maart 1988, vond het Alpha- rapport dat geen cyanide-elementen, verenigbaar met wat zou kunnen worden verwacht om in een gaskamer worden gevonden, aanwezig waren.

Een teruggetrokken Duitse rechter, Dr. Wilhelm Staglich zei: De "uitroeiingstheorie’ bevindt zich of valt met de bewering dat Auschwitz een ' doodsfabriek" was.

Fred Leuchter's bevindingen: "Wij hebben het definitieve bewijs verstrekt dat er geen kamers van het uitvoeringsgas die voor genocidale doeleinden door de Duitsers bij deze kampen worden gebruikt in oorlogstijd waren. Het eenvoudige feit is dat het holocaustverhaal niet waar is”.

Hoeveel Joden zijn werkelijk gestorven?

De Wereldalmanac van 1947, citeerd uit cijfers geleverd doorl het Amerikaanse Joodse Comité verklaart dat de wereld Joodse bevolking in 1939 15.688.259 was. The Times van New York van 22 Februari..1948, verklaarden dat de wereld Joodse bevolking zich van 15.600.000 tot 18.700.000 uitstrekte, exclusief zowat 600.000 tot 700.000 die in Palestina leven. Hoe kon de Joodse bevolking zijn gestegen zo snel na het verliezen van zes miljoen tijdens Oorlog van de Wereld II? Walter Sanning, de auteur van Ontbinding van het Europese Jodendom, zegt dat niet minder dan 2.200.000 Joden uit Europa zijn geëmigreerd. Na de oorlog, vroegen 3.375.000 Joden, volgens het Rode Kruis, holocaustschadevergoedingen aan. Dit cijfer omvatte veel van de emigranten. Aldus, strekt het daadwerkelijke aantal zich zij die bij de kampen van alle oorzaken stierven tussen 150.000 en 300.000 uit.

Stil verzet tegen de “Holocaust”

Nauwelijks gaat een week zonder een nieuw holocaustverhaal voorbij in de media. Bernard Post schreef in Joodse Week, 14 Juli 1979:
“Niet de Holocaust, deed anti-Semitisme taboe worden. Er was een tijd toen de antisemitische toespraken een open factor in nationale (politieke) campagnes waren. De Holocaust zet taboe op openlijke anti-Semitisme onder staatsmannen en uitgaves op het hoogste niveau."

Zionistische woordvoerders hebben vaak opgeschept dat, "Het verbrijzelend effect van de holocaust op het Christelijke geweten een gevoel is wat in een collectieve schuldenlast aan de Joden resulteert”.

Het Rode Kruis gaf een massief, drie keer, 1.600 pagina’s tellend rapport uit over de kampen na de oorlog, een deel daarvan zegt: "In de laatste maanden van de oorlog, ontvingen de kampen geen voedsellevering bijgevolg eiste verhongering een stijgend aantal slachtoffers." Gen. Kaltenbrunner stond het Rode Kruis toe om hulppakketten te verdelen en één (Rode Kruis) afgevaardigde was gemachtigd om in elk kamp (als waarnemer) te blijven. Klinkt dit als een holocaust?

Wat over echte Holocausts?

Waarom brengt de filmindustrie of nieuwsmedia geen documentaires over de talrijke ware holocausts van ‘vrienden’ tijdens deze eeuw zoals:

-De Sovjetholocaust van Christelijke Russische landbouwers Kulak. (1924 - 1930) - 18 uitgeroeide miljoen!

-De Holocaust van de Oekraïense landbouwers, (1930- 1933) - 7 miljoen verhongerd tot de dood.

-De Holocaust van Russische politieke gevangenen, (1919 - 1949) - 12 miljoen kwamen om.

-De Communistische Holocaust van Pol Pot. in Cambodja (1975) - 2,5 miljoen mensen werden geslacht.

-De Armeense Holocaust door de Turken, (1915) - 1,5 miljoen gedode mensen.
 
Old January 27th, 2019 #13
Bertus
Realist
 
Join Date: Dec 2018
Posts: 180
Default Een op de twintig Britten ontkent Holocaust

Een artikel op NU.nl 27-1-19

Een op de twintig Britten gelooft niet dat de Holocaust heeft plaatsgevonden. Ongeveer 8 procent is van mening dat de genocide wordt overdreven.

Dat blijkt uit een peiling van de Holocaust Memorial Day Trust, een stichting die door Britse regering in het leven is geroepen om de Internationale Herdenkingsdag voor de Holocaust te promoten, waarover The Guardian schrijft.

Ongeveer de helft van de ondervraagden weet niet hoeveel mensen er in de concentratiekampen om het leven zijn gekomen. Een op de vijf Britten schat het aantal vermoorde Joden op minder dan twee miljoen. In totaal zijn zes miljoen Joden vermoord tijdens de Holocaust.

Wel zegt 83 procent het belangrijk te vinden om van de Holocaust af te weten. En driekwart van de ondervraagden vindt dat meer gedaan moet worden om mensen daarin te onderwijzen.

Zondag wordt in het centrum van Londen stilgestaan bij de Jodenvervolging tijdens de Tweede Wereldoorlog. Politici, religieuze leiders en overlevenden zijn bij de herdenking aanwezig.

Ook in Nederland vindt zondag de Nationale herdenking van de Holocaust plaats. Het Nederlands Auschwitz Comité organiseert de herdenking in het Wertheimpark in Amsterdam.
 
Old January 27th, 2019 #14
Johan
Banned
 
Join Date: Oct 2013
Posts: 4,231
Default De leugens over de Holocaust

Ooggetuigenverslagen

Hier een paar voorbeelden (tot dusver gevonden) van absurde ooggetuigenverklaringen, met de referenties van hun publicaties. Merk op dat men hiervoor Duitsers heeft terechtgesteld.

· Massagraven waar het bloed als geisers omhoog spoot [1]
· Zuur of kokend-water baden om geraamten van mensen te produceren [2]
· Ooginjecties bij gevangenen om hun oogkleur te veranderen [3]
· Productie van gekrompen hoofden (cf. koppensnellers) van de gevangenen [4]
· Het afschuimen van kokend menselijk vet uit de openlucht crematie vuurhaarden [5]
· Uit medelijden voor complete onbekenden * een joodse moeder en haar kind * sprong een SS man op het laatste ogenblik vrijwillig in de gaskamers om daar samen met hen om te komen [6]
· Zeepproductie uit menselijk vet en de plechtige begrafenis van de zeep. [7] "Le savon juif », par Robert Faurisson, http://aaargh.vho.org/fran/archFaur.../RF8703xx3.html
· Ondergrondse massavernietiging in enorme ruimten, door middel van hoogspanning [8]
· Het gebruik van vacuümkamers of chloorgas voor de executies [9]
· Massa graven met honderd duizenden lichamen, welke binnen enkele weken verwijderd werden zonder het minste spoor na te laten; een werkelijk mirakel van improvisatie door de Duitsers [10]
· Gaskamers op wielen te Treblinka, welke hun slachtoffers rechtstreeks konden dumpen in brandende putten; gifgas met vertraagde werking die de slachtoffers in staat stelde de gaskamers te verlaten om zichzelf naar de massagraven te begeven en daar te sterven [11]
· Executies met een geëlektrificeerde lopende band [12]
· Crematie van lichamen door middel van hoogovens [13]
· SS wielerkoersen in de gaskamers van Auschwitz [14]
· Verwijdering van lijken door middel van springstoffen [15]
· Een blauwe mist in de gaskamer na het vergassen met waterstof cyanide (een kleurloos gas) [16]
· Het zingen van het nationale lied en/of de Internationale door de slachtoffers in de gaskamer (een bewijs van de verschrikkingpropaganda van communistische oorsprong) [17]
· Draagbare snelbouw gaskamer hutten [18]
· Doding door het drinken van een glas vloeibaar waterstofcyanide [19]
· De spieren gesneden uit de benen van geëxecuteerde gevangenen contracteerden zo hevig dat de emmers (waarin ze bewaard werden) rond dansten [20]
· Gebruik van Zyklon gas in de gaskamers te Auschwitz door middel van sproeikoppen of uit stalen flessen. [21]
· De SS-ers maakten in de crematoria worst uit het vlees van hun slachtoffers [22]
· Gemummificeerde menselijke duimen werden in het huis van Ilse Koch als schakelaars gebruikt voor de bediening van licht (= de vrouw van de commandant Koch van het concentratiekamp te Buchenwald) [23]

[1] A. Rücked, op. cit. (note 141), p. 273f.; E. Wiesel, Paroles d'Etranger, Edition du Seuil, Paris 1982; p. 86; A. Eichmann, in: H. Arendt, op. cit. (note 179), p. 184; B. Naumann, op. cit. (note 142), p. 214.

[2] F. Müller, in: H. Langbein, op. cit. (note 151), v. 1, p. 87; witness Wells in the Eichmann Trial, in: F. J. Scheidl, op. cit. (note 74), v. 4, p. 236.

[3] H. Langbein, Menschen in Auschwitz, op. cit. (note 152), pp. 383f.

[4] H. Langbein, ibid., p. 381.

[5] R. Höβ, in: M. Broszat (ed.), op. cit. (note 71), p. 130; H. Tauber, in: J. C. Pressac, op. cit. (note 17), pp. 489f.; F. Müller, Sonderbehandlung, Steinhausen, Munich 1979, pp. 207f., 217ff.; H. Langbein, Menschen in Auschwitz, op. cit. (note 152), p. 148; B. Naumann, op. cit. (note 142), pp. 10, 334f., 443; S. Steinberg, according to: Franztisisches Büro des Informationsdienstes über Kriegsverbrechen (ed.), Konzentrationslager Dokument 321, Reprint 2001, Frankfurt/Main 1993, p. 206; and many more.

[6] E. Bonhoeffer, op. cit. (note 213), pp. 48f.

[7] S. Wiesenthal, Der neue Weg (Vienna), 15/16 & 17/18, 1946; the Soviets wanted to make this one of the charges at the IMT (exhibit USSR 393), but this plan failed due to the other Allies; cf. H. Härtle, Freispruch für Deutschland, Schütz, Gtittingen 1965, pp. 126ff.; the Greenwood Cemetery in Atlanta (Georgia, USA) is not the only site to boast a Holocaust memorial gravestone for 4 bars of "Jewish soap". Cf. also the following corrections: R. Harwood, D. Felderer, JHR 1(2) (1980) pp. 131 139; M. Weber, JHR 11(2) (1991) pp. 217 227.

[8] Aside from C. Mattogno, op. cit. (note 339), cf. esp. S. Szende, Der letzte Jude aus Polen, EuropaVerlag, Zürich 1945; S. Wiesenthal, Der neue Weg (Vienna), 19/20, 1946.

[9] Aside from C. Mattogno, op. cit. (note 339), cf. esp. W. Grossmann, Die Hölle von Treblinka, Verlag für fremdsprachige Literatur, Moscow 1947; The Black Book of Polish Jewry, Roy Publishers, New York 1943.

[10] Aside from note 349, cf. also W. Benz, Dimension des Völkermords, Oldenbourg, Munich 1991; pp. 320, 469, 479, 489, 537ff.

[11] Reports of the Polish underground movement, Archiv der Polnischen Vereinigten Arbeiterpartei, 202/111, v. 7, pp. 120f., quoted in: P. Longerich, op. cit. (note 271), p. 438.

[12] Pravda, Feb. 2, 1945, cf. U. Walendy, Historische Tatsachen No. 31: "Die Befreiung von Auschwitz 1945", Verlag für Volkstum und Zeitgeschichtsforschung, Vlotho 1987, p. 4.

[13] H. von Moltke, Briefe an Freya 9939 9945, Beck, Munich 1988, p. 420; cf. P. Longerich (ed.), op. cit. (note 271), p. 435; Pravda, Feb. 2, 1945.

[14] Nürnberger Nachrichten, Sept. 11, 1978, report about eyewitness testimony in the jury court trial in Aschaffenburg.

[15] R. Höβ, in: M. Broszat (ed.), op. cit. (note 71), pp. 161f.; A. Rückerl, NS Prozesse, op. cit. (note 127), p. 78; H. Grabitz, NS Prozesse..., op. cit. (note 191), p. 28.

[16] R. Bock, Frankfurt Public Prosecutor's Office, Ref. 4 Js 444/59, pp. 6881 f.

[17] H. G. Adler, H. Langbein, E. Lingens Reiner (eds.), Auschwitz Zeugnisse und Berichte, Europäische Verlagsanstalt, Cologne 1984, p. 76.

[18] R. Aschenauer (ed.), Ich, Adolf Eichmann, Druffel, Leoni 1980, pp. 179f.

[19] Verdict of the Hannover District Court, Ref. 2 Ks 1/60; cf. H. Lichtenstein, op. cit. (note 84), p. 83.

[20] F. Müller, op. cit. (note 345), p. 74.

[21] M. Scheckter and a report of June 4, 1945, written by an officer of the 2nd Armored Division, about Auschwitz; Französisches Büro des Informationsdienstes über Kriegsverbrechen (ed.), op. cit. (note 345), p. 184.

[22] David Pressac, in J. C. Pressac, op. cit. (note 17), p. 554, fourth column, lines 17-22.

[23] Kurt Glass, New York Times, April 10. 1995

http://aaargh.vho.org/neer/gianni.html
 
Old March 2nd, 2019 #15
Johan
Banned
 
Join Date: Oct 2013
Posts: 4,231
Default De joodse rol in het ontstaan van WO2

door Frissekijk op wo 23.jan, 2019 3:58 pm

Het was niet Duitsland dat het jodendom de oorlog verklaarde, maar het internationale elitaire jodendom verklaarde Duitsland de oorlog, om te beginnen economisch.(1)
Belangrijke kringen in het internationale kapitaaljodendom vreesden de opkomst van Duitsland en de vijandigheid van Hitler tegen de joodse invloed in Duitsland en in de wereld. Het terzijde schuiven van de ‘Versailles’ herstelbetalingen was voor het nieuwe bewind een eerste stap om Duitsland uit het moeras te krijgen, waardoor internationale profiteurs decennialang enorme winsten zouden mislopen.
De Engelse premier Lloyd George wist heel goed wie in Versailles verantwoordelijk waren geweest voor de plundering van Duitsland: “De internationale bankiers, die staatslieden, politici, journalisten en juristen opzij schoven en hun orders decreteerden met de heerszucht van absolute monarchen”. Zij creëerden de chaos en ellende, en indirect Hitler en zijn NSDAP.

Baruch schreef: “Een nederlaag van Duitsland en Japan en hun eliminatie uit de wereldhandel zal Groot‐Brittannië aanzienlijke mogelijkheden geven haar buitenlandse handel in omvang en winst te vergroten”.(2)

Een belangrijke kapitaaljood, Robert Vansittard, een onzichtbare maar extreem machtige oorlogsstoker uit de coulissen van London City,(3) ‘adviseur’ van het Britse Ministerie van Buitenlandse Zaken en stuurman achter de filosemitische Churchill, zei in 1933: “Als Hitler faalt, is het Bolsjewisme zijn opvolger; als hij slaagt, krijgt hij binnen vijf jaar een Europese oorlog”.(4)

Een andere Amerikaans elitaire kapitaaljood, Henry Morgenthau, Minister van Financiën, schreef in Hearst Press: “Oorlog in Europa was in 1934 onvermijdelijk”.(5)

“Hitler wil geen oorlog, maar wij zullen hem ertoe dwingen, niet dit jaar, maar spoedig,” zei in juni 1934 een andere jood, Emil Ludwig Cohn in Les Annales en zijn boek The New Holy Alliance.

Lecache, 9 november 1938: “Duitsland is onze publieke vijand nummer één. Ons doel is een genadeloze oorlog tegen haar te voeren. Men kan er zeker van zijn: Wij zullen die oorlog leiden!” (13)

De Amerikaanse Brigade‐Generaal Van Horn Mosley zei in de New York Tribune van 29 maart 1939, vijf maanden voor Engeland en Frankrijk Duitsland de oorlog verklaarden: “De thans op handen zijnde oorlog heeft tot doel de Joodse hegemonie over de wereld te vestigen.” Dat alles gebeurde vóór het door Engeland uitroepen van de Tweede Wereldoorlog. Hitler’s inval in Polen was daarvoor niet anders dan een Tweede Sarajevo.
ʺDe Tweede Wereldoorlog werd gevoerd voor het behoud van de principes van het Judaïsme”,(14) welke dat ook waren.

David A. Brown, voorzitter van de United Jewish Campaign, al in 1934: “Wij Joden zullen Duitsland in oorlog brengen”.(6)

In vervolg op de wereldwijde joodse economische oorlogsverklaring, richtte Untermeyer in juni 1933 in Amsterdam de ‘Internationale Joodse Economische Federatie’ op, met als doel ‘het bestrijden van de Hitleriaanse jodenvervolging.’ Bij zijn terugkeer in New York hield hij in het Waldorf Astoria Hotel een rede, afgedrukt in de New York Times, waarin hij de oorlog van het elitaire jodendom tegen Duitsland beschreef:
“Ik begrijp dat uw verwelkoming en begeestering niet mijn persoon betreft, maar de Heilige Oorlog die wij om mensenwille aangegaan zijn [in 1933 ....] ....Nu of nooit moeten alle Naties der aarde zich als één front teweerstellen tegen de ongehoorde eis dat moord, uithongering en vernietiging zonder enige reden en zonder enig recht, tot de binnenlandse politiek van een land behoren, waarbij de rest van de wereld lijdzaam moet toezien zonder de hand ter verdediging te heffen....
Want wat zijn de joden? Zij zijn de aristocraten van de wereld....”(7)
(Deze man had het in 1933 al over moord, uithongering en vernietiging. Door joodse machinaties werd dit inderdaad bewaarheid).

Chaim Weizmann, president van het World Jewish Congress, leider van de Jewish Agency, belangrijk regisseur van de London City, sleutelfiguur bij het betrekken van de VS in de Eerste Wereldoorlog en later de eerste President van Israël, verklaarde op 8 september 1939 Duitsland militair de oorlog. Hij zei in de Jewish Chronicle en Times:
“Ik herhaal met grote duidelijkheid wat ik en mijn collega’s de afgelopen maanden en in het bijzonder in de laatste week hebben verklaard: dat de joden achter Groot Britannië staan en zullen vechten aan de zijde van de democratieën. Het is ons vurig verlangen om uitvoering te geven aan deze verklaringen. Wij wensen dat te doen geheel in overeenstemming met het Britse beleid en plaatsen ons, in grote en kleine zaken, onder de coördinerende leiding van Hare Majesteit’s Regering. De Joodse Raad is gereed voor onmiddellijke maatregelen voor de inzet van joodse mankracht, technische deskundigheid, middelen, etc. “

Deze verklaring, één week na de Britse oorlogsverklaring, stond niet op zichzelf. Zoals Weizmann stelde, was daarover intensief overleg gevoerd, niet alleen in zionistische kring, maar ook met de Britse regering. Die stond toen onder curatele van de georganiseerd joods‐maçonnieke macht, vergelijkbaar met thans die van de zionistische lobby in de VS.
Die elite was het die de regering beheerste, ertoe aanzette Duitsland de oorlog te verklaren en 42 Duitse vredesvoorstellen geheim hielden, c.q.moedwillig lieten stuklopen.(8)
Hetzelfde was het geval met talloze latere vredesvoorstellen van het Duitse verzet, tot grote frustratie van die laatste.

Weizmann’s oproep aan het wereldjodendom om Duitsland militair te vernietigen maakte de Duitse joden tot vijanden van eigen land en volk. Zij werden aangespoord niet de belangen van hun land, maar die van de vijand te dienen. Dat zou rampzalig blijken voor het verdere lot van de joden onder de nazi’s. Die behandelden hierdoor de joden als potentiële binnenlandse vijanden met contacten en helpers over de hele wereld. Hitler kende de rol die joden eerder speelden bij het veroorzaken van de chaos en communistische agitatie tijdens en na de Eerste Wereldoorlog. Weizmann gaf dus precies de reden aan waarom Hitler en de nazi’s de joden in concentratiekampen onderbrachten.
Weizman in een speech op 13 december 1942 in New York: “We ontkennen niet en zijn niet bang toe te geven dat deze oorlog onze oorlog is en gevoerd wordt voor de bevrijding van het Jodendom....(!) Sterker dan alle fronten tezamen is ons front, dat van het Jodendom. Niet alleen geven wij deze oorlog onze financiële support, waarop de totale oorlogsproductie draait, maar wij zetten onze volle propagandamacht in voor de morele energie die nodig is om de oorlog gaande te houden. De garantie voor de zege is vooral gebaseerd op verzwakking van de kracht van de vijand, hen te vernietigen in eigen land door middel van het verzet. En wij zijn de Trojaanse paarden in het fort van de vijand. Duizenden Europese joden zijn de bepalende factor voor de vernietiging van onze vijand. Daar is ons front een feit en wordt de meest waardevolle bijdrage geleverd aan de overwinning.”

Karl von Wiegand schreef op 23 april 1944 in de Chicago Herald American:
ʺIn april 1939 (vier maanden voor het uitbreken van de oorlog) ontbood ambassadeur William C. Bullitt, die ik al twintig jaar kende, mij op de Amerikaanse Ambassade in Parijs. De Ambassadeur vertelde mij dat tot oorlog was besloten. Hij zei niet, en ik vroeg niet, door wie. Hij liet me het concluderen. ... Toen ik zei dat uiteindelijk Duitsland in de armen van de Sovjet‐Unie en het Bolsjewisme gedreven zou worden, antwoordde de Ambassadeur: “Wat zou dat? Er zullen als de oorlog voorbij is niet genoeg Duitsers over zijn om te bolsjewiseren".(9)

James Forrestal, US minister van Marine, later van Defensie, op 27 december 1945 in zijn Dagboek: “Speelde golf met Joe Kennedy (Amerikaans ambassadeur in Londen en vader van president Kennedy). Die zei dat Chamberlain had gezegd dat Amerika en het wereldjodendom Engeland in de Tweede Wereldoorlog hebben gedwongen”.(10)

Churchill, eveneens kort na de oorlog, in maart, 1946: "De oorlog was niet vooreerst om het Fascisme in Duitsland uit te schakelen, maar om de Duitse handelsmarkten in handen te krijgen”.(11)

Hitler in 1945, enkele uren voor zijn zelfmoord:
“Het is onwaar dat ik of iemand anders in Duitsland oorlog wilde in 1939. Die werd uitsluitend gewild en geprovoceerd door internationale staatslieden van joodse oorsprong of optredend voor joodse belangen. (...) Ook heb ik nooit gewenst dat er na de verschrikkelijke Wereldoorlog ooit een Tweede tegen Engeland of Amerika zou komen”.(12)

Hoe juist zijn woorden waren, kan men lezen in zeer belangrijk naoorlogs boek over de Tweede Wereldoorlog van de Engelse historicus Martin Allen ‘Het Hitler‐Hess bedrog. Het best bewaarde geheim van WO II’ (2003).(8)
Het boek documenteert de wanhopige pogingen van de nazi’s om een vroege vrede op voor het Westen genereuze en eervolle wijze tot stand te brengen. 42 Duitse vredesvoorstellen, waaronder die van Hitler persoonlijk, werden door Britse oorlogsdrijvers afgewezen, verdonkeremaand en voor de het publiek verborgen gehouden. Zelfs nu nog wordt alles daarover wat niet is vernietigd, ten strengste geheim gehouden. Men vreest dat bekendheid daarvan tot grote opschudding zal leiden.
Wij hebben decennialang in de waan geleefd dat die stupide en oorlogszuchtige Hitler ‘nooit’ ook maar één keer getracht zou hebben tot vrede te komen. Nu is duidelijk dat wij zijn bedrogen over wie werkelijk verantwoordelijk waren voor die vernietigende oorlog en de gruwelijke voortzetting ervan: niemand anders dan Churchill en zijn regisseurs op de as London City‐New York.



(1) Haffner, Sebastian. The Meaning of Hitler. 1979. Blz. 29. http://www.jewwatch.com/jew-worldcon...ww2-facts.html
(2) Baruch, Bernard M. Baruch, The Public Years, blz. 347.
(3) Zie voor het begrip ‘London City’ o.m.: http://www.freedomdomain.com/banking/the_city.html
(4) Even Now, Londen, 1933. Blz. 69. [Acrobat file Polen, Fall Weiss]
(5) Ook geciteerd in The Palestine Plot, door B. Jenson, blz. 11.
(6) Geciteerd in I Testify Against The Jews van Robert Edward Edmondson, blz. 188 en The Jewish War of Survival van Arnold Leese, blz. 52.
(7) Weckert, Ingrid. In: Feuerzeichen: die ’Reichskristallnacht’: Anstifter und Brandstifter – Opfer und Nutznieszer (Vuursignaal: ‚De Rijkskristalnacht’: Aanstichters en Brandstichters – Slachtoffers en Profiteurs), Tübingen: Grabert‐Verlag, 1981, 301 blz., $15, ISBN 3‐87847‐
052‐5. http://vho.org/D/Feuerzeichen/index.html#Inhalt
(8) Allen, Martin. Het Hitler‐Hess Bedrog. (The Hitler/Hess Deception: British Intelligence’s Best‐Kept Secret of the Second World War). 2003. Harper Collins Publishers, Londen.
Nederland: Uitgeverij Balans Amsterdam. ISBN 90 5018 607 6. Ook: DPA, Grünberger Anzeiger, 2 januari 1971.
(9) Wiegand, Karl von. 23 april, 1944, Chicago Herald American.
(10) Forrestal, James. Forrestal Diaries, 1952. Cassel and Co., Londen. Forrestal pleegde op 22 mei 1949 ‘zelfmoord’ onder nooit opgehelderde omstandigheden door door een val uit een raam van het Bethesda Naval Hospitaal, waarin hij afgezonderd van zijn familie was opgenomen. Mensen die hem goed kenden sloten echter zelfmoord uit en lieten doorschemeren dat zijn dood werd gewenst door machtige kringen in de VS. Zijn biograaf, Arnold A. Rogow, schreef in het boek James Forrestal, A study of Personality, Politics and Policy (1969?), dat “op last van het Witte Huis een aantal van zijn geschriften en documenten om ‘veiligheidsredenen’ in beslag werd genomen.
(11) http://ety.com/HRP/walshcomments/20010620.htm
(12) My Political Testament. A. Hitler. Berlijn, 29 april 1945, 4 a.m.
http://www.Hitler.org/writings/last_testament/

http://laagland.informe.com/forum/vi...php?f=7&t=1715
 
Old March 9th, 2019 #16
Johan
Banned
 
Join Date: Oct 2013
Posts: 4,231
Default Meningsmisdadiger Wolfgang Fröhlich mag de gevangenis verlaten – psychisch gestoord verklaard

Posted op maart 8, 2019

Na 15 jaar gevangenisstraf mag de 67-jarige Wolfgang Fröhlich naar huis. Niet omdat hij onschuldig is aan “Holocaustrevisionisme”, maar omdat de rechtbank hem als “waanzinnig” beoordeelt.



De zogeheten holocaustontkenning is in 16 Europese landen en de etnostaat Israël illegaal.

De Oostenrijker Wolfgang Fröhlich zit al 15 jaar met korte onderbrekingen in de gevangenis wegens het getuigen en beschrijven dat het insecticide Zyklon-B niet werkt om mensen te doden. Maandag werd de 67-jarige academicus uit de gevangenis vrijgelaten en mocht hij naar huis gaan, ook al was hij van zijn meningsmisdaad niet vrijgesproken. Hij wordt nog steeds als schuldig beschouwd aan zijn meningsmisdaad waarvoor hij werd veroordeeld.

Maar omdat hij zo hardnekkig blijft weigeren om van gedachten te veranderen en de officiële waarheid van de Holocaust van 6 miljoen Joden te accepteren, wordt hij als psychisch gestoord beschouwd en hoeft niet langer meer in de gevangenis te zitten.

Frölich heeft beloofd om geen documenten meer te schrijven waarin staat dat Joden niet door insecticiden vergast hadden kunnen worden.

Het feit dat hij als gek wordt beschouwd, is waarschijnlijk een juridische oplossing die zijn advocaat voor hem heeft geregeld om hem uit de gevangenis te krijgen.

De ingenieur Fröhlich is gespecialiseerd in de bouw van gaskamers om ongedierte en besmettelijke micro-organismen te doden. Hij was als zodanig een specialist die in 1998 als getuige-deskundige werd opgeroepen in een rechtszaak om de historici Jürgen Graf en Gerhard Förster te verdedigen. In plaats van een steun als belangrijke deskundige op dit onderwerp voor de beschuldigde historie-revisionisten te worden, werd zijn kennis tijdens de rechtszaak tegen hem gebruikt en creëerde een groot probleem voor hen.

Het hof vond het namelijk niet leuk om te horen wat hij te zeggen had over hoe het volgens hem onmogelijk was om miljoenen Joden massaal te vergassen, zoals de onbetwistbare officiële beschrijving van de Holocaust vereist. De aanklager legde de getuige het zwijgen op en dreigde hem dat hij vervolgd zou worden voor racistische misdrijven als hij rekenschap zou blijven afleggen over de waterstofcyanide.

Na te zijn bedreigd voor zijn getuigenis schreef Fröhlich een boek met de titel Gaskammerschwindel (Gaskamerzwendel) dat in 2001 uitkwam.

In 2003 werd hij gearresteerd en in de gevangenis gegooid wegens schending van de Oostenrijkse meningswetten.

Er volgde een lange rij van vervolging tegen hem, want hij bleef brieven en zelf opgenomen video’s sturen naar verschillende autoriteiten waarin hij zijn redenering uitlegt.

Zelfs in de gevangenis bleef hij meningsmisdaden plegen door het schrijven van “Holocaustontkenning”-brieven aan overheidsfunctionarissen. Deze brieven brieven zorgden op hun beurt weer voor uitvaardiging van nieuwe gevangenisstraffen.

Maar nu wordt hij als waanzinnig beoordeeld. Volgens de wet lijdt Fröhlich aan waanideeën en kan hij daarom geen verantwoordelijkheid dragen voor zijn opvattingen als hij zijn vakkennis uitdraagt over de wisselwerking tussen chemie en biologie.

Een getuige-deskundige zegt dat hij aan een zieke obsessie lijdt om “het hele begrip van de geschiedenis van Europa te veranderen”, wat als volstrekt obscuur wordt beschouwd.

Omdat Fröhlichs waanideeën niet als een direct gevaar voor zichzelf of anderen worden beschouwd, wordt hij niet naar een psychiatrische instelling overgeplaatst, maar moet hij thuis verblijven.

Een officier van justitie is echter tegen de beslissing in beroep gegaan. Wolfgang Fröhlich’s tijd in vrijheid kan dus weer relatief kort zijn.

https://fenixx.org/2019/03/08/mening...ord-verklaard/
 
Old March 17th, 2019 #17
Johan
Banned
 
Join Date: Oct 2013
Posts: 4,231
Default

10 bewijzen tegen 6 mil. vermoorde joden in ‘de Holocaust'

Tien bewijzen tegen Zes Miljoen vermoorde joden in ‘de Holocaust’

Door Gawain.

Het definitieve eind van de Mythe

Zes miljoen vermoorde joden in een ‘Holocaust’ is een Talmoedisch gegeven, een joods religieuze metafoor voor rampspoed, eeuwenlang bekend en verspreid, zonder concrete basis. Bij het IMT in Neurenberg in 1945 werd het aantal opnieuw opgevoerd met als ‘bewijs’ slechts twee dubieuze ‘getuigen van horen zeggen’, die door verondersteld ‘zegsman’ Eichmann als ‘fantasten’ werden betiteld. Er bestond en bestaat geen enkele onderbouwing voor dit ook door historici inmiddels ‘symbolisch’ genoemde aantal. Het religieuze karakter ervan wordt bevestigd door de huidige politiek-dogmatische fixatie en Stalinistisch/Inquisitoire vervolging van critici in veel Westerse landen.

Dit alles is voldoende om die religieuze Numerus fixus een Mythe te noemen. Om echter voorgoed af te rekenen met dit Talmoedische gegeven, geef ik hier Tien concrete bewijzen van de onjuistheid van dit verplicht opgelegde, veel te hoge aantal. Niet, omdat een lager aantal minder gruwelijk of droevig is, maar eenvoudig omdat historische waarheid primaat verdient boven mythes.

De volgende tien concrete bewijzen tonen elk voor zich de onmogelijkheid van dit Holocaustaantal aan:

1. Het aantal joden daadwerkelijk onder Duits regime was nooit hoger dan 4,5 miljoen.
2. Joodse opgaven aantallen joden in de wereld voor en na de oorlog.
3. Demografisch onmogelijkheidsfenomeen: aantallen joden voor en na de oorlog.
4. Geëmigreerde en naar de Sovjet-Unie uitgeweken joden.
5. Een empirisch-statistische benadering.
6. Aantallen joden die Duitse overlevendenpensioenen aanvroegen.
7. Terugrekening aantal overlevenden op basis van aantal overlevenden in 2004.
8. Niet aangetoonde ‘gaskamers’ en ‘massavergassingen’.
9. Ontbreken van stoffelijke resten, ashoeveelheden en massagraven die dit aannemelijk maken.
10. Verhouding omgekomen joden in kampen en daarbuiten.

Deze tien bewijzen zijn onderdeel van een uitvoeriger studie, waarin voor elk punt de relevante feiten en bronnen zijn vermeld. Vrijwel zonder uitzondering joodse en officiële bronnen, zodat er nauwelijks grond is te beweren dat ze ‘partijdig’ of ‘neo-nazistisch’ zijn.

De complexiteit van de materie is aanzienlijk door het grote aantal factoren van invloed op elk gegeven aantal: van de definities ‘wie is joods’, tot de mobiliteit van joden zelf, grenswijzigingen voor, tijdens en na de oorlog, politieke motieven achter gepresenteerde aantallen, enz. Niet zeker is dan ook of alle bronnen en aantallen juist zijn; zeker is echter wel, dat aantallen zonder bronnen (‘Zes Miljoen’) onjuist zijn! Hier puntsgewijs een korte beschrijving en weergave van bronnen en aantallen. Excuses aan de lezer voor onvermijdelijk complexe cijferreeksen, maar waarheid over ‘de Holocaust’ is alleen te vinden in de details.

1. Het aantal joden daadwerkelijk onder Duits regime was nooit hoger dan 4,5 miljoen

Het aantal joden onder Duits bestuur valt af te leiden uit vooroorlogse joodse bevolkingsstatistieken, het Wannsee Protokoll, het Korherr Rapport van het Duitse Bureau voor Statistiek en onderzoek van serieuze demografen als prof. dr. W.N. Sanning (Sanning, Walter N., The Dissolution of Eastern European Jewry. Institute for Historical Review. 1989. ISBN 0-939484-11-0. Duitse vertaling: Die Auflösung des osteuropäische Judentums. 1983. © Grabert-Verlag, Tübingen.ISBN 3-87847-06-02.), dr. C. Nordling (The Jewish Establishment under Nazi-Threat and Domination, 1938-1945. 1990. The Journal of Historical Review, Vol. 10, Nr. 2, blz. 195, ISSN 0195-6752), prof. F. Hankins, (How Many Jews were Eliminated by the Nazis? 1983. The Journal of Historical Review, 1990. Vol. 4, Nr. 1, blz. 61. ISSN 0195-6752), alsmede onderzoeken, studies en uitspraken van andere onafhankelijke deskundigen.
Joodse bevolkingsstatistieken geven aan het begin van de oorlog (1939) rond 9 miljoen Europese joden aan: 8.861.800, 8.939.608 (American Jewish Congress (afb.) en 9,3 miljoen. Daarin ook begrepen joden in het Europese deel van Rusland (3.020.143) en Oekraïne. Historicus Yehuda Bauer van het Yad Vashem Museum in Israël schreef eveneens dat in Europa 9 miljoen joden waren (A History of the Holocaust, New York: Franklin Watts, 1982, ISBN 0-531-098621). Dit maakt 9 miljoen joden in Europa in 1939 tot een reële aanname.



Polen is daarin vóór de deling opgenomen, dus inclusief Poolse joden in delen van Oekraïne en Wit-Rusland, die destijds bij Polen hoorden; volgens het AJC waren dat daar in totaal 3.113.900 joden.

Lang niet alle Europese joden kwamen onder Duitse heerschappij. Prof. Sanning toont aan dat in de eind 1939 in de door Duitsland geannexeerde helft van Polen het werkelijk aantal joden niet 3.113.900 was, zoals Holocaustbronnen gewoonlijk voor heel Polen opvoeren, maar 2.356.900 minder(!), nl. 757.000. Dit 2,3 miljoen lagere aantal volgt uit de volgende feiten:
1. Tussen 1931 en 1939 verminderde het aantal joden in Polen met 480.900 (15,4%) o.a. door emigratie en een hoog joods sterfteoverschot tot 2.633.000.
2. Daarvan bevonden zich er 1.026.000 in de door de Sovjets bezette helft van Polen, zodat er theoretisch 1.607.000 onder Duits bestuur resteerden.
3. Van hen vluchtten honderdduizenden direct al naar Sovjetgebied (onder hen de latere Israëlische premier Menachem Begin), terwijl de Duitsers ook nog eens grote groepen joden de grens over dreven. West-Duitse, zionistische, Poolse en Amerikaanse bronnen laten er geen twijfel over bestaan dat na de Duitse bezetting slechts 757.000 joden onder Duits bestuur kwamen (Sanning, blz. 39 e.v.).
In 1939 bevonden zich in Duitsland volgens joodse gegevens nog 240.000 joden, in Oostenrijk 191.408, in Tsjecho-Slowakije 356.830 en in Danzig 10.448. Met de bezette helft van Polen dus 1.555.686 joden onder Duitse heerschappij. Drie jaar later, in 1942, waren door emigratie, vlucht en andere oorzaken in Duitsland volgens Sanning’s joodse bronnen nog 164.000 joden, in Oostenrijk 50.000, in Tsjecho-Slowakije 255.000 en in Danzig ca. 10.000, totaal 479.000, hetgeen het werkelijk aantal joden onder Duits bestuur in 1942 daar met bijna 320.000 vermindert tot 1.236.448 .
Een eerdere oorlogsfase had Noorwegen, Denemarken, Nederland, België, Luxemburg en Frankrijk onder Duitse hegemonie gebracht, met naar joodse opgaven 466.911 joden; het werkelijk onder Duits bestuur zijnde aantal joden in 1941 wordt daarmee 1.703.359.
De inval in de Sovjet-Unie in 1941 bracht ook Estland, Letland, Litouwen, Oost-Polen, Wit-Rusland, Oekraïne en een deel van Europees Rusland onder Duits regime. We tellen alle 252.907 joden van de Baltische Staten mee, hoewel er aanwijzingen zijn dat velen daar kans zagen te vluchten of door plaatselijke militia's en terugtrekkende Sovjets werden vermoord.
In Oost-Polen, Pools Wit-Rusland en Oekraïne waren tijdens de Duitse opmars van 1941 in werkelijkheid minder dan 1 miljoen joden nog aanwezig. Van de oorspronkelijke joodse bevolking daar waren grote aantallen (Sanning 1.550.000) door de Sovjets al dan niet vrijwillig verder Oostwaarts en naar de Goelags overgebracht. Dit brengt het totaal aantal joden onder Duits regime op 2.956.266.
Na de inval in de Sovjet-Unie (‘Barbarossa’) werd volgens Sanning 80% van alle joden daar door de Sovjets geëvacueerd, zodat die nooit in contact met de Duitse troepen kwamen.

In december 1942 schreef Sovjetcommunist David Bergelson, zionistisch propagandist en secretaris van de Joodse Antifascistische Commitées in Moskou (Sanning, blz. 114):

"De evacuatie redde de overgrote meerderheid van joden uit de Oekraïne, Wit-Rusland, Litouwen en Letland. Volgens informatie uit Vitebsk, Riga en andere grote steden door de fascisten bezet, waren daar nog slechts een paar joden toen de Duitsers arriveerden. Daardoor werd een groot deel van de Poolse en Baltische joden geabsorbeerd door de USSR”.

Met het verschuiven van het front dieper Rusland in, kwamen eveneens gebieden waar oorspronkelijk veel joden woonden onder Duits gezag, maar ook daar was onder Stalin’s politiek van ‘verschroeide aarde’ sprake van grote groepen verder Oostwaarts gevluchtten, door de Sovjets gedeporteerden en opname in het door Moskou georganiseerde partizanenleger. Het aantal joden daar onder Duits bereik varieert per bron, van 3,2 miljoen (Benz) tot ‘minder dan 1 miljoen’ (Sanning).
Tellen we de rest van de landen waar de Duitsers zeggenschap hadden hierbij op (Griekenland, Joegoslavië, Bulgarije, Roemenië en Hongarije (1.534.161), volgens Sanning in 1941 1.047.400, dan wordt het totaal-generaal van alle joden onder Duits regime afgeleid van de cijfers van het American Jewish Committee en het Jewish Statistical Bureau of the Synagogue Council of America 4.003.666; nauwelijks 4 miljoen dus.
De joodse bronnen zijn onverdacht, omdat bij tellingen vóór 1939 nog geen fixatie op ‘Zes Miljoen’ bestond en er toen geen reden was voor manipulatie.

Het ‘standaardwerk’ van prof. Wolfgang Benz, directeur van het Duitse Bureau voor Antisemitisme Bestrijding, over aantallen joodse slachtoffers, komt weinig verwonderlijk uit op ‘5,2-6,0 miljoen vermoorde joden’. Het verscheen in 1991, acht jaar na Sanning als reactie, hoewel Sanning niet wordt genoemd en geen van zijn gedetailleerde cijfers wordt weerlegd. Benz’s boek staat vol dubbeltellingen, valse uitgangspunten, fouten en ‘vergissingen’; zo noemt hij alle joden uit 1939 die zich na de oorlog in 1946 niet in hun oorspronkelijke woonplaatsen meldden ‘vermoord door de nazi’s’ en verzwijgt hij 700.000 geëmigreerde joden sinds 1931. In een sublieme vergelijking van Sanning’s werk met dat van Benz door revisionist dr. Germar Rudolf, wordt Benz’ boek onbarmhartig als frauduleus weerlegd. Voor geïnteresseerden: Holocaust Victims: A Statistical Analysis. W. Benz and W.N. Sanning – A Comparison. (Gepubliceerd in: Dissecting the Holocaust, The Growing Critique of ‘Truth’ and ‘Holocaust’; Holocaust Handbook Series, blz. 181. Theses & Dissertations Press, PO Box 257768, Chicago, IL 60625, USA. ISBN 0-9679856-2-5. Downloads van deze en andere revisionistische werken op Free Downloads from VHO ).

Professor Sanning gebruikte uitsluitend joodse bronnen omdat hij nazibronnen (Wannsee Notulen en Korherr Rapport) door de (te) ruime schattingen onnauwkeurig en onbetrouwbaar achtte.
Niettemin bereiken ook die te hoog geschatte nazi-aantallen van de Wannsee Notulen (3.836.500 onder ‘A’, excl. Vichy-Frankrijk) en het Korherr Rapport (50% van 9.494.368, minus niet-bezet Europa) de 4,5 miljoen joden onder naziheerschappij niet.
Het behoeft dan ook verder geen betoog dat als – ruim genomen – nooit meer dan 4,5 miljoen joden onder werkelijk Duits bestuur waren, de nazi’s geen ‘Zes Miljoen’ joden hebben vermoord.

Het bewijst ‘Zes Miljoen’ als een onjuist propaganda-aantal.

2. Joodse opgaven aantallen joden in de wereld voor en na de oorlog

Een benaderingswijze gebaseerd op het totaal aantal joden in de hele wereld komt evenmin in de buurt van ‘Zes Miljoen’ vermoorde joden.
We beoordelen de aantallen joden in de wereld ook weer aan de hand van onverdachte joodse bronnen: de World Almanac, met o.a. gegevens van het American Jewish Committee en het Jewish Statistical Bureau of the Synagogue Council of America.

Voor de oorlog:
World Almanac 1929 (blz. 727): 15.630.000
Nationale Raad van Kerken USA 1930: 15.600.000
World Almanac 1936 (blz. 748): 15.753.633
World Almanac 1938 (blz. 510): 15.748.091

Tijdens de oorlog:
Raad van Synagogen Amerikaans Joods Congres 1939 15.600.000
World Almanac 1940 (blz. 129): 15.319.359
World Almanac 1942 (blz. 849): 15.192.089

Na de oorlog:
World Almanac 1947: (blz. 748): 15.688.259
World Almanac 1948: (blz. 849): 15.763.630

Zoals blijkt zijn de aantallen joden voor en tijdens de oorlog overwegend eensluidend en stabiel. Daarom mag men uitgaan van 15,7 miljoen joden in de wereld kort voor de oorlog met een lichte daling tijdens de oorlog.
Direct na de oorlog, in 1947, blijken er volgens dezelfde bronnen 444.271 joden méér te zijn dan in 1940! Ook is het aantal 163.630 hoger dan dat van de Raad van Synagogen van het Amerikaans Joods Congres uit 1939!
Volgens de World Almanac van 1947 was het aantal joden in 1939 dus 15.688.259. Op 22 februari 1948 gaf de onder joods eigendom verschijnende New York Times de joodse populatie van Palestina aan als 600-700.000; als we het laagste aantal aanhouden, waren er toen dus 16.288.259 joden in de wereld. Bijna 600.000 meer dan vóór de oorlog! Uit joodse opgaven tot 1948 blijkt dus niets van miljoenen vermoorde joden’. Niet verwonderlijk dat het New Yorks joodse blad Aufbau op 24 december 1948 de ‘Six Million Story’ betitelde als “een puur verzinsel”. Het is duidelijk dat gezaghebbende joodse demografische deskundigen na de oorlog niet geloofden in 6 miljoen verdwenen joden. Dat wordt pas opgevoerd tijdens en na de stichting van de staat Israel. ‘Niet alleen werden toen hogere aantallen vooroorlogse joden opgevoerd, maar ook de opgevoerde aantallen naoorlogse joden werden ineens veel lager.
Indien tussen 1939/1940 en 1947 zes miljoen joden waren vermoord, is het natuurlijk uitgesloten dat er in 1948 meer joden waren dan in 1940. Bij 6 miljoen vermoorde joden konden er na de oorlog niet meer dan 10.288.259 joden zijn. Dat begrepen ook de proponenten van het Talmoedisch aantal, vandaar dat na 1947 drastisch lagere aantallen joden op papier verschenen, zonder andere onderbouwing dan verwijzing naar toen circulerende astronomische aantallen ‘vergasten’ en ‘vermoorden’ in de kampen. De manipulatie met aantallen joden in de wereld en Europa is dan ook een naoorlogs fenomeen.

Zelfs indien men aanvoert dat de aantallen joden kort na de oorlog onzuiver of foutief waren, moet men uitleggen wat daarvan de oorzaken waren en waarom dit destijds niet werd aangegeven. En ook indien men de aantallen van kort na de oorlog als onjuist bestempelt, dienen de latere, miljoenen lagere aantallen in de opgaven vanaf 1947 te worden onderbouwd met bewijsmateriaal. Ook dat is nooit gebeurd. Pas 46 jaar later, in 1991, kwam het frauduleuze, aantoonbaar waardeloze werk van Benz op de markt met ‘6 miljoen’.

De eerste afwijkende naoorlogse opgave was die in de Almanac van 1949. Toen werd de joodse wereldbevolking van 1947 gesteld op 11.266.600. Maar liefst 4.421.659 lager dan de eerdere opgave:
1939: 15.688.259
1947: 11.266.600
Verschil: 4.421.659
Maar zelfs 4.421.659 minder maakt nog geen Zes Miljoen. Wat nu?
Simpel, de Almanac geeft nu ineens ook hogere aantallen vooroorlogse joden:
in 1946 geeft ze voor 1939 nog 15.688.259 joden, in 1949 ineens 16.643.210 joden.
Bijna 1 miljoen (954.951) meer als eerst!! Opgeteld bij ‘vernieuwde’ aantallen naoorlogse joden, waren er nu op papier dus 5.376.610 joden ‘verdwenen’! Zie hier de oorsprong van het door officiële Holocausthistorici gehanteerde “5,4 of 5,7 miljoen”.

Na de oorlog werden zoveel verschillende aantallen vermoorde joden opgegeven als er historici waren; geen ervan vergezeld van een steekhoudende onderbouwing.
Die naoorlogse manipulatie toont aan dat niet WW II tot ‘Zes Miljoen vermoorde joden’ leidde, maar deze Talmoedische Numerus Fixus vanaf de oorlog door een meerderheid van joodse historici werd gecelebreerd.
De chaos en willekeur over naoorlogse aantallen joden in de wereld toont het volgende beeld:

Statistical Handbook of Council of Churches USA 1951: 15.300.000.
Encyclopedia Britannica's 1955 Book of the Year 11.627.450 (“Allen, lid synagoge of niet”).
US News & World Report, 1983: 16.820.850.
World Almanac & Book of Facts, 1989: 18.080.000.
World Almanac, 1996, blz. 646: 14.117.000.
World Almanac & Book of Facts, 2001: 13.200.000.

Wie aan naoorlogse joodse cijfers over aantallen joden in de wereld enig geloof hecht, moet veel uitleggen.

Ook dit bewijst de onwaarheid van het propaganda-aantal ‘Zes Miljoen’.

3. Demografisch onmogelijkheidsfenomeen: aantallen joden voor en na de oorlog



Deze grafiek toont in één oogopslag de onmogelijkheid van de magische ‘Zes Miljoen’. Ze is gebaseerd op aantallen van The World Almanac and Book of Facts, gepubliceerd in New York World Telegram pagina’s 727, 849, 748 en 441, de 1996 editie van Funk & Wagnalls, blz. 646 en de Encyclopedia Britannica van 1955 en toont de aantallen joden in de wereld van 1928 tot 2000. De gele lijn geeft aan: een gestaag dalend aantal joden tot 1941 (sterfteoverschot in 12 jaar 500.000), daarna een scherpe daling in de oorlog van 1941-1947 (in 6 jaar 1,9 miljoen minder), herstel van 1947 tot 1964 op het normale vooroorlogse dalingsniveau en vanaf 1965 stabilisering op een groeiniveau van ca. 700.000 in 35 jaar. Indien we het normale vooroorlogse sterfte-overschot in mindering brengen op de daling tijdens de oorlog, komt de vermindering van het aantal joden in de wereld tijdens de oorlog uit op 1.65 miljoen. Geen zes miljoen dus.

Kijken we vanaf 1948 (de blauwe lijn), dan zien we een ongelooflijk fenomeen: tijdens de oorlog een steile daling van ruim 4 miljoen (‘de Holocaust’), gevolgd door een steile stijging tot 1964 met daarna stabiel blijvend herstel tot normaal. Zo’n ongelooflijke stijging van het aantal geboorten tussen 1949 en 1962, met abrupte stabilisering op normaal niveau is onbestaanbaar. Zo’n ‘inhaaleffect’ met abrupte stabilisering kan niet waar zijn en is ook niet waar.



Om de onbestaanbaarheid te illustreren, ter vergelijking een grafiek van het Centraal Bureau voor de Statistiek over de ontwikkeling van de Nederlandse bevolking in de vorige Eeuw. Die toont dat zelfs de explosieve stijging van het aantal geboorten in de naoorlogse jaren 1945-‘55 (de ‘Babyboom’ met 20-25% meer geboorten in tien jaar), in de bevolkingscurve nauwelijks zichtbaar is! Bevolkingsschommelingen zoals de blauwe lijn m.b.t. de Joodse Holocaust Versie toont, zijn dan ook onbestaanbaar.

Het visualiseert zowel een onmogelijke naoorlogse demografische ontwikkeling, als een onverklaarbare discrepantie met de reële situatie van thans.

4. Geëmigreerde en naar de Sovjet-Unie uitgeweken joden

Tussen 1930 en 1942 vond door emigratie een ware exodus van joden plaats uit Duitsland, Oostenrijk, Tsjecho-Slowakije, de Baltische Staten en – vooral – Polen. Sanning berekende dat het aantal joden in die gebieden tot 1943 daardoor met 969.000 verminderde (Sanning, Tabel 14, blz. 231).
Verder, dat na de oorlog (1948-1970) nog eens 1.548.000 joden uit Europa emigreerden met bestemming o.a. de Verenigde Staten, Israël, Zuid-Amerika, maar ook Canada, Australië, enz.
Zelfs tijdens de oorlog ging de emigratie van joden met visa voor Palestina, de VS, Zuid-Amerikaanse landen enz., zoveel mogelijk door. Zij die niet weg konden werden in kampen als Vittel in Zuid-Frankrijk ondergebracht. Honderdduizenden joden, zijn nooit naar concentratiekampen gevoerd, laat staan vermoord.

Bewijzen voor die massale emigratie zijn o.a.: (a) de getuigenis van U.S. Onderminister van Buitenlandse Zaken Breckinridge Long voor een Congrescommissie: tot 1943 werden ongeveer 580.000 joodse vluchtelingen in de VS toegelaten; (b) massale emigratie van door de zionisten geselecteerde joden naar Palestina (bijna 300.000); (c) de stijging van het aantal joden in Latijns Amerika (bijna 200.000) en niet-bezet West Europa (meer dan 100.000). Sanning baseerde zijn cijfers op Geallieerde, zionistische en pro-zionistische Westerse bronnen.
De voor- en naoorlogse joodse emigratie verminderde het aantal mogelijk in de oorlog omgekomen joden dus met ruim 2,5 miljoen (2.517.000).
Na de deling van Polen in 1939 vluchtten volgens Sanning1.550.000 joden naar Oost-Polen (Feiling Foster schreef: ‘2,2 miljoen’). Sanning’s aantal lijkt echter waarschijnlijker. Na de Duitse aanval op de Sovjet-Unie in ‘41 werden nog eens ca. 1 miljoen Poolse joden door de Sovjets Oostwaarts gevoerd.
De nazi’s transporteerden bovendien uit het Generalgouvernement in Polen 1.449.692 joden naar het Russische ‘Ostgebiet’ (Graf, J. Hoax or Holocaust. AAARGH, blz. 84.).

Historicus dr. Aschenauer schreef in Krieg ohne Grenzen:
[. . .] “Solzjenitzyn bevestigt met meerdere bewijzen, waarvan ‘een aantal uit joodse bronnen’, dat de Sovjetleiding direct na het begin van de oorlog orders gaf tot een voorrangsevacuatie van de joden uit de Westelijke grensprovincies met vele duizenden wagens en karren . . . 1 tot 1,1 miljoen joden naar productiecentra in veilig achterland.”

Stuart Kahan, neef van de beruchte joodse Sovjetmassamoordenaar Lazar Kaganovitch, bevestigt deze voorkeursbehandeling van joden in diens biografie (1987, The Wolf of the Kremlin, blz. 206):

“Op aandringen van Lazar Kaganovitch, beval Stalin de evacuatie van alle personen uit de grensgebieden, in het bijzonder de joden, die de grootste groep in het gebied vormden. Stalin hield niet van de joden, maar het bevel dat zij kregen was hun huizen plat te branden, hun vee te doden en zich terug te trekken in het achterland van Rusland . . . Het was beter dat de joden in het achterland waren en niets aan Hitler lieten, dan hen als werkslaven te laten werken en vee, voedselvoorraden en andere goederen aan hen te laten.”

Het aantal Europese joden in 1933 (9 miljoen), verminderd met de voor en tijdens de oorlog geëmigreerde joden (1,1 miljoen), gevluchte en door de Sovjets gedeporteerde joden (2,5 miljoen) en joden in niet-bezet Europa (bijna 1 miljoen), brengt eveneens het werkelijk onder Duits bewind vallend aantal joden op 4,4 miljoen. Dit is volledig in overeenstemming met het revisionistisch aantal omgekomen joden (1-1,5 miljoen), alsook met een overlevendenaantal van 3-4,5 miljoen.

De massaliteit van deze verplaatsingen bewijst de onmogelijkheid van ‘Zes Miljoen vermoorde joden’.

5. Een empirisch-statistische benadering
De benadering van het werkelijk aantal omgekomen joden tijdens de oorlog is – zoals we hebben gezien – uiterst complex. Alle bronnen zijn beperkt betrouwbaar en zelfs als men fouten, omissies, dubbeltellingen, enz. elimineert, blijft het schier onmogelijk definitieve conclusies te trekken, of één-op-één vergelijkingen te maken.
De studie van Sanning – ook niet vrij van onnauwkeurigheden – is echter wetenschappelijk het meest verantwoord en betrouwbaar.
Dit wordt ook aangetoond door wetenschappelijk onderzoek van revisionist dr. Carl C. Nordling. Deze statisticus onderzocht de gebeurtenissen met joden tijdens de Tweede Wereldoorlog op andere basis, namelijk op die van een begrensd aantal overlevenden.
Sanning’s en Nordling’s methodieken verschillen daardoor wezenlijk. Vergelijk Sanning’s onderzoek met archeologisch veldonderzoek, dat alle werkelijk gevonden feiten weergeeft, met dat van Nordling, die wetenschappelijk-statistische conclusies verbond aan steekproefsgewijze sonderingen. Als men beide studies naast elkaar legt, is het moeilijk een vergelijkend inzicht te verkrijgen. Echter, indien men Sanning’s numerieke uitkomsten voor de verschillende categorieën joden (natuurlijke sterfte, geëmigreerd, gevlucht, met zekerheid omgekomen, overlevenden, enz.) in percentages naast die van Nordling plaatst, vertonen beide uitkomsten een verbluffende overeenkomst (Jewish Casualties During World War II, The Holocaust Historiography Project) en verschillen deze per categorie nauwelijks. De saillante overeenkomst bij verschillende onderzoeksmethodologieën bevestigt zowel de globale juistheid van Sanning’s resultaten, als die van Nordling.
Omdat Sanning’s kwantitatieve aantallen van joodse bronnen stammen, kan geen sprake zijn van verschil in uitgangspunten, en speelt het definitieprobleem van wie is jood en wie niet hier nauwelijks een rol.

Die wetenschappelijke overeenkomst bevestigt de juistheid van de revisionistische methode en daarmee de onjuistheid van het aantal ‘Zes miljoen door de nazi’s vermoorde joden’.

6. Aantallen joden die Duitse overlevendenpensioenen aanvroegen

Onderstaand een afschrift van een brief van een Duitser die in september 1985 aan het Duitse Ministerie van Financiën vroeg hoeveel personen een uitkering in het kader van de Wiedergutmachungsregelung (Overlevendenpensioen) via Israël ontvingen. Antwoord van het Ministerie: in totaal waren er per 1 januari 1985 tenminste 6 tot 7 miljoen aanvragen!

Der Bundesminister der Finanzen
5300 Bonn 1
Graurheindorferstr. 108

10. September 1985
VI A4-01478-L 4/85
Herrn Werner Laska

Betr.:Wiedergutmachung nationalsozialistischen Unrechts; hier: Leistungen (= uitkeringen) an Israel
Bezug:Ihr Schreiben vom 4. September 1985



Sehr geehrter Herr Laska,

auf Ihr Schreiben vom 4. September 1985 darf ich Ihnen zur Ergänzung einen Abdruck der Wiedergutmachungsübersicht nach dem Stande vom 1. Januar 1985 übersenden. Darin finden Sie auf Seite 2 (rot kenntlich gemacht)auch Hinweise auf die Zahl der bis zum 1. Januar 1985 gestellten Anträge. Allein nach dem Bundesentschädigungsgesetz und dem Bundesrückerstattungsgesetz sind es zusammen weit über 5 Millionen.
Hinzuzurechnen sind außerdem alle Anträge, die im Rahmen sonstiger Wiedergutmachungsregelungen - beispielsweise nach den Entschädigungsgesetzen der einzelnen Bundesländer - gestellt worden sind; insgesamt wird man wohl von mindestens 6 bis 7 Millionen Anträgen ausgehen können.

Mit freundlichen Grüßen

Im Auftrag

Oldenburg

Beglaubigt Stempel Unterschrift Angestellte


Bij dit enorme aantal van ‘minstens 6-7 miljoen’ aanvragen voor overlevendenuitkeringen moet worden opgemerkt dat het gaat om aanvragen vanuit Israël, dus alleen betrekking hebbend op joden. Niet alle aanvragen zullen zijn gehonoreerd en ook moet rekening worden gehouden met dubbele en valse aanvragen. Daar staat tegenover dat aanvragen vaak door een gezinshoofd werden gedaan, zodat die soms op meerdere personen betrekking hadden. Ook dat veel overlevenden nooit een aanvraag indienden, zoals joden achter het IJzeren Gordijn, voor wie de regeling niet gold.
Dit roept de vraag op: hoeveel overlevendenuitkeringen zijn er werkelijk uitbetaald? Daarover hult de Duitse regering zich in krampachtig zwijgen. Het laat zich raden waarom. Het is zeker niet overdreven om – zoals velen – aan te nemen dat dit er 4-4,5 miljoen zijn geweest. Volgens de Israëlische premier Netanyahu hebben 5 miljoen Holocaustoverlevenden ‘recht’ op schadevergoeding door Duitsland....
Met dergelijke enorme aantallen aanvragen van joodse overlevenden, kan van een ‘Zes Miljoen Holocaust’ uiteraard geen sprake zijn geweest.

Ook dit bewijst de onwaarheid van het propaganda-aantal ‘Zes Miljoen’.

7. Terugrekening aantal overlevenden op basis van aantal overlevenden in 2004

Rekenkundig moet het aantal joodse overlevenden in 1945 in elk geval meer dan 3 miljoen zijn geweest.
Een Israëlisch overheidsrapport stelt namelijk dat er begin 2004, 58,5 jaar later dus, 1.092.000 Holocaustoverlevenden waren (New York Times, 21 april 2005), waarvan 687.900 uit bezet Europa.
Als de overlevenden in ‘45 van alle leeftijdsgroepen waren, met een gemiddelde levensverwachting van 75 jaar, dan is in de 58,5 jaar nadien in 2004 58,5/75e deel van hen gestorven en bedroeg het aantal overlevenden in 2004 dus 16,5/75e. Het rekenkundig aantal overlevenden in 1945 kan dan simpel worden vastgesteld: 75/16,5 x 687.900 = 3.127.000.

Statisticus dr. Nordling berekende eerder op basis van cijfers van de Israëlische Overlevenden Organisatie AMCHA uit 1997, rekeninghoudend met een standaardafwijking van 15% en maximalisering van onzekere factoren, het aantal in mei 1945 op “iets meer dan 3 miljoen”.
Een en ander laat buiten beschouwing dat de gemiddelde levensverwachting in 1945 niet 75 maar 67 jaar was en voor Oost-Europa zelfs 57 jaar; indien dit wordt meegenomen, leidt het aantal overlevenden van 2004 zelfs nog tot enkele miljoenen meer in 1945.
Het dubbele aantal, 5 a 6 miljoen overlevenden in 1945, is zo maar mogelijk, want in het overlevendenaantal van 2004 zijn ook veel geassimileerde joden en joden die niets meer met het Jodendom en/of de oorlog te maken willen hebben, niet begrepen.

Wat bij deze grote aantallen overlevenden in 1945 overblijft van de ‘Final Solution’ en ‘Zes Miljoen vernietigde joden’, wetend dat in Europa nooit meer dan 4,5 miljoen joden onder nazi-controle waren, bepale de lezer zelf.

Het bewijst de onwaarheid van het aantal ‘Zes Miljoen’.

8. Niet aangetoonde ‘gaskamers’ en ‘massavergassingen’

Het feit dat er geen forensische bewijzen of sporen zijn van ‘gaskamers’ waarin 2.000.000 of meer joden zouden (kunnen) zijn vermoord, maakt het Zes miljoen aantal eveneens onmogelijk.
Geen spoor van concreet bewijs voor ‘gaskamers’, geen spoor van forensisch bewijs voor ‘massavergassingen’. Ook niet van 2 miljoen ‘vergaste’ joden. Zelfs niet van één ‘vergast’ lijk of deel daarvan, terwijl dit met huidige forensische technieken ook nu nog eenvoudig is vast te stellen.
Als spoorloze verdwijning van miljoenen mensen niet kan en er dus geen massavergassingen hebben plaatsgevonden, is een aantal van 6 miljoen vermoorde joden alleen al om die reden onmogelijk. Geen ‘gaskamers’, geen Zes Miljoen en Geen Zes Miljoen, geen ‘gaskamers’.

Ook dit bewijst de onwaarheid van het propaganda-aantal ‘Zes Miljoen’.

9. Ontbreken van stoffelijke resten, ashoeveelheden en massagraven die dit aannemelijk maken

Zoals bekend zijn er in de verste verten geen overeenkomende hoeveelheden stoffelijke resten (asdepots, stoffelijke overschotten, etc.) van Zes Miljoen (of zelfs maar van 0,1% daarvan) in en rond ‘vernietigingskampen’ of massagraven aangetroffen.
De enige forensisch vastgestelde massagraven zijn die van de Sovjetmassamoord in Katyn en die van na de oorlog vermoorde etnische Duitsers. In gelokaliseerde massagraven in Wit-Rusland en Oekraïne liggen honderdduizenden NKVD slachtoffers. Waar zijn die honderden massagraven van duizenden joden, c.q. duizenden massagraven van honderden joden? Vrijwel niets is daarvan concreet aangetoond, terwijl daar wel degelijk naar is gezocht. Talloze onderzoeken werden uitgevoerd met geavanceerde grondradarinstallaties, onder meer op plaatsen in Treblinka waar 850.000 vergaste joden begraven zouden hebben gelegen; ze leverden niets, geen spoor daarvan op. Toch opvallend, met al die ‘getuigen’.
Regelmatig worden in Tsjechië en Joegoslavië massagraven met honderden lijken van Duitsers en anderen ontdekt, maar nauwelijks van joden. Graven en asresten van duizenden jaren oud zijn gevonden en door archeologen uitvoerig beschreven; het graf van Tutanchamon, de graven van de Tsarenfamilie, de tienduizenden lijken van Eisenhowers Rheinwiesenlager, etc., etc. Geen graf, geen asbegraafplaats of geen moordscene uit de geschiedenis, of ze is vroeg of laat blootgelegd en forensisch beschreven.
Alleen van ‘Zes Miljoen’ joden is er 65 jaar later weinig meer dan niets.

Het is aan Holocaustproponenten om aan te geven waar die miljoenen vermoorde joden zijn gebleven. Tot nu toe zijn zij elk zinnig antwoord daarop schuldig gebleven. En hoewel zij wel de plaats van de misdaad noemen, data, wijze van vermoorden, wijze van lijkbehandeling, compleet met de meest gruwelijke persoonlijke details, vragen zij ons te geloven dat tienduizenden tonnen menselijke as en stoffelijke resten, miljoenen tanden en kiezen, zo maar door de wind werden weggevoerd in het miraculeuze Niets. Zij mogen dan ook geacht worden te kunnen aangeven waar te zoeken naar bijbehorende forensische bewijzen. Niets echter. Zelfs op de enkele hectaren waar volgens hen miljoenen mensen zouden zijn vermoord (Auschwitz, Treblinka, Sobibor, Belzec, Chelmno, enz.) slaagde niemand er de afgelopen 65 jaren in de waarheid ervan forensisch aan te tonen, laat staan substantiële massagraven of asresten op te sporen.

3 Miljoen vergaste lijken, dat zijn 300 massagraven (de meeste ‘vergasten’ werden daar volgens de JHV eerst begraven) met in elk massagraf plaats voor 10.000 lijken, of 3.000 massagraven met elk 1.000 lijken of 30.000 massagraven met elk 100 lijken. Echter, niets van dat al. Alleen het tegendeel (geen enkele grondverstoring) is aangetoond (Krege, et al.).

Zo lang overtuigende sporen niet zijn aangetroffen, kan ook van ‘6 miljoen vermoorde joden’ geen sprake zijn geweest.

Bewijs voor de onwaarheid van het propaganda-aantal ‘Zes Miljoen’.

10. Verhouding omgekomen joden in kampen en daarbuiten

De naoorlogse Rapporten van het neutrale Internationale Rode Kruis over het gedurende de oorlog aantal omgekomenen in alle Duitse concentratiekampen, komen niet boven 400.000 in alle kampen tijdens de oorlog uit, joden en anderen. En hoewel de ITS (International Trading Service) beschikt over 17 miljoen dossiers met meer dan 40 miljoen documenten van vrijwel alle nazigevangenen en dwangarbeiders, en weigert de essentiële gegevens daarvan te publiceren, lekte dit aantal van minder dan 400.000 in kampen omgekomenen niettemin uit.
Het betekent dat buiten alle Duitse concentratiekampen ook nog eens meer dan 5,5 miljoen joden zouden zijn vermoord. Een absurde veronderstelling.



En stel . . . , stel nu eens dat de ‘officiële’ Holocaustaantallen over vermoorde joden in alle kampen bij benadering juist zouden zijn, dan zouden daar bijna 3 miljoen joden zijn ‘vermoord’ (Auschwitz 1,1 miljoen; Majdanek 60.000; Belzec 483.000; Sobibor 170.000; Treblinka 870.000; overige kampen 221.436). In dat geval zouden er ook ruim 3 miljoen joden buiten de kampen zijn vermoord. Eveneens een volkomen onwerkelijk aantal, door geen bewijs of forensische aanwijzing aannemelijk gemaakt.

De onjuistheid en religieuze oorsprong van ‘Zes Miljoen’ worden ook bevestigd doordat sinds 1946 de aantallen ‘vermoorde joden’ voor Auschwitz en alle andere ‘vernietigingskampen’ officieel met miljoenen omlaag zijn bijgesteld: Auschwitz 3 miljoen minder en overige kampen ook nog eens bijna twee miljoen minder. Toch is het in 1946 ‘vastgestelde’ aantal van ‘6 miljoen’ ondanks deze enorme correcties tot op de dag van vandaag niet bijgesteld. “6 Miljoen minus 5 Miljoen = 6 Miljoen.” Deze ‘Holocaustrekenkunde’ bewijst zowel het religieuze karakter, als het failliet van dit Mythische aantal.

Het bevestigt de onwaarheid van het aantal ‘Zes Miljoen’ vermoorde joden.

=======

Tot zover Tien Bewijzen tegen het aantal ‘Zes miljoen’. Natuurlijk zijn er meer tegenbewijzen, want de belangrijkste is hierin niet eens opgenomen: dat voor 6 miljoen nooit enig bewijs werd geleverd!
Geen Zes Miljoen joden onder Duits bewind, geen demografische of andere bewijzen voor Zes Miljoen joden minder na de oorlog, een demografisch onmogelijkheidsfenomeen in de naoorlogse aantallen joden, emigratiecijfers die dat aantal onmogelijk maken, tweeëneenhalf miljoen naar de Sovjet-Unie gevluchte en door Kaganowitz afgevoerde joden, minstens 4,5 miljoen aangevraagde overlevendenpensioenen, terugrekening van meer dan 3 miljoen overlevenden in 1945, geen ondersteunende aantallen lijken, asresten of massagraven, etc., geen enkel forensisch bewijs daarvan.
Dat alles maakt – afzonderlijk en opgeteld – Zes Miljoen vermoorde joden ONMOGELIJK.

Als ‘Zes Miljoen’ een religieus gegeven is, als daarvoor geen bewijzen bestaan en er een veelvoud aan harde feiten bestaat welke dit aantal weerleggen, dan is duidelijk dat er sprake is van een Mythe. Omdat bovendien in de Westerse wereld maatschappelijke chantage en juridische vervolging van kritiek op dit aantal hoogtij viert, moet het zelfs een buitengewoon kwaadaardige Mythe worden genoemd.

Deze tien punten bewijzen elk op zich dat geen zes miljoen joden door de Duitsers zijn vermoord.

Elk ervan toont de irrelevantie van het ‘Zes Miljoen’ aantal. Omdat de praktijk leert dat er altijd opposanten zijn die menen met andersluidende informatie feiten te kunnen ontkrachten of in diskrediet te brengen, heb ik niet één, maar tien bewijzen opgevoerd. Zij die niettemin menen een ervan met relevante feiten te kunnen weerleggen, worden van harte uitgenodigd dit in het openbaar te doen. Per slot van rekening is het doel van deze publicatie bij te dragen aan het 'maatschappelijk debat' over deze dramatische periode in onze geschiedenis, welke nog vrijwel dagelijks in ons leven ingrijpt.
De aansluitende draad “Reacties op 10 bewijzen tegen ‘Zes Miljoen’” staat daarvoor open. In het bijzonder worden ook studenten Geschiedenis, Holocausthistorici, Holocaustinstituties, etc. uitgenodigd tot feitelijke weerlegging ervan.

(Voor hen die al langer vermoeden dat het Zes Miljoen aantal sterk bovenmatig is – en dat zijn steeds meer mensen – gebruik deze 10 bewijzen gerust in discussies met gelovigen; als zij één punt ‘weerlegd’ menen te hebben, zijn er nog 9 te gaan . . .).

Het is dus definitief over en uit met het ‘Zes Miljoen’ aantal; zelfs Holocaustgelovers kunnen dat niet langer ‘ontkennen’.

O ja, natuurlijk. Er zijn er nog altijd mensen die, geconfronteerd met de overweldigende bewijzen tegen dit geïndoctrineerde aantal, roepen: “En waar zijn die 6 miljoen joden dan gebleven?”
Een potsierlijke reactie, want daarmee erkennen zij geen bewijs voor dat aantal te hebben, niet in staat te zijn één van de revisionistische bewijzen te weerleggen en het Mythisch aantal dus op feitelijke gronden volledig failliet is.

Bovendien is het antwoord op de vraag waarom zoveel joden na de oorlog niet terugkeerden relatief eenvoudig. Het werkelijk aantal in de oorlog omgekomen/vermiste joden is veel lager dan 6 miljoen. Objectieve berekeningen komen niet verder dan 1,5 miljoen.
Ook dat is veel, heel veel, veel te veel. Teveel ook om terwille van een religieuze Mythe te worden verviervoudigd. Maar dat aantal van 1,5 miljoen omgekomen en vermiste joden is behalve door de verfoeilijke jodenvervolging, vooral veroorzaakt door omstandigheden die in de oorlog ook voor talloze andere groeperingen golden. Omdat het te ver gaat die alle hier te noemen, beperk ik mij tot twee voorbeelden. De eerste zijn de 600 op gezondheid gekeurde mannen tussen 20 en 50 jaar die 7 maanden voor de bevrijding uit het Gelderse Putten naar werkkampen in Duitsland werden gevoerd. Van hen kwamen er 7 maanden later slechts 44 terug (= 7%)! Eenzelfde overlevingspercentage trof de ca. 100.000 Duitse krijgsgevangenen bij Stalingrad; geharde Duitse militairen waarvan er na een aantal jaren in Russische kampen minder dan 6.000 (6%) terugkeerden.
Het buitengewoon lage overlevingspercentage van weggevoerde joodse mensen, waaronder vrouwen, kinderen, bejaarden, zieken, enz., dat eveneens onder de 10% lag, wordt dan veel minder verbazingwekkend dan het op het eerste gezicht lijkt.

http://www.pateo.nl/Dutch/HolocaustMythe.htm
 
Old March 26th, 2019 #18
Johan
Banned
 
Join Date: Oct 2013
Posts: 4,231
Default

Hierbij de schakel naar een lang stuk van Ton Nuiten wat zeer zeker de moeite van het lezen waard is.Ton heeft op zijn oude blog ook een aantal goede berichten staan,wie daarin geïnteresseerd is kan dat hier vinden.

ChristenUnie (CU) Wil Meer Holocaust-Onderwijs voor Bestrijding Anti-Semitisme; Twijfelachtige Getuigenissen van Holocaust-Overlevenden Weerlegd; de “Beladen Vraag” aan Holocaust-Overlevende Thomasz Blatt; Géén Reconstructie van het Moordwapen in Bedrijf & Meer, plus een Bonus: Enkele Vroege Holocaust-Vertelsels uit de Talmud.

Meer hier.
 
Old May 25th, 2019 #19
Johan
Banned
 
Join Date: Oct 2013
Posts: 4,231
Default Sylvia Stolz gearresteerd, weer 18 maanden gevangen gezet ... waarvoor?

IN DE OCHTENDUREN VAN 23 MEI 2019 WERD FRAU SYLVIA STOLZ IN HAAR PLAATS GEARRESTEERD door de helpers van het 'Justice'-systeem van de Bondsrepubliek Duitsland.

De gevangenisstraf is het resultaat van een 'juridisch bindende vonnis' van 15 februari 2018, waartegen beroepschriften en constitutionele klachten werden ingediend.

"Op 24 november 2012 gaf Sylvia Stol,in Chur (Zwitserland) een lezing op de 8e internationale conferentie van de" Anti-Censorship Coalition "(AZK) getiteld" Sprechverbot - Beweisverbot - Verteidigungsverbot, Die Wirklichkeit der Meinungsfreiheit. "In de lezing onderwierp de volledig gekwalificeerde advocaat de strafprocedure voor zogenaamde" Holocaustontkenning "aan een onderbouwde juridisch-wetenschappelijke kritiek met betrekking tot het probleem van de bepaling van het strafrecht.

Op 25 februari 2015 heeft de Regionale Rechtbank van München II in eerste instantie 1 jaar en 6 maanden gevangenisstraf opgelegd zonder proeftijd voor "Holocaust Ontkenning" (eerste veroordeling) en in het arrest veel nadruk gelegd op haar eerdere veroordeling voor "Holocaust Ontkenning" in 2008.

1e beroep:] Bij beslissing van 3 mei 2016 (ontvangst 17.9.2016) heeft het Federale Hof van Justitie het vonnis ten aanzien van de straf omgekeerd en de zaak terugverwezen naar de Regionale Rechtbank van München II voor een nieuwe veroordeling. (Redenen voor de herroeping waren: vrijspraak met betrekking tot "misbruik van een beroepstitel" en een fout met betrekking tot het strafkader voor "Ontkenning van de Holocaust.")

Het vonnis van de LG München II van 25 februari 2018 is 1 jaar en 6 maanden gevangenisstraf (eindvonnis). De kamer verklaarde zich in eerste instantie gebonden door de veroordeling.

Het vonnis in eerste aanleg van 15 februari 2015 heeft echter geen bindend effect en evenmin een gedeeltelijke rechtskracht [...] ".

Dit is zeker niet gemakkelijk voor leken om te begrijpen. Maar voor mensen die zichzelf 'juristen' noemen, zou dit een heel duidelijke zaak moeten zijn. Alle moties die in deze zaak zijn ingediend - inclusief die van de verdedigers - evenals het beroep op herziening en het beroep op fundamentele rechten zijn geschikt om te getuigen van de schendingen door de helpers.

Voor fatsoenlijke mensen is deze hernieuwde daad van machtsdemonstratie geen reden om hun kop in het zand te steken. Met elke slag waar het stervende beest - de BRD en zijn dragers - nog steeds uit reiken, drijft het meer mensen naar het licht. Hoe duidelijker het beest zijn machteloosheid bewijst door het feit dat het zijn leugens alleen kan onderhouden door geweld te gebruiken, hoe sneller de situatie duidelijk wordt voor hun slaven.

18 maanden moet onze Sylvia nu zitten in de gevangenis (samen met de 90-jarige Ursula Haverbeck), omdat er nog steeds te veel onwetenden, lafaards en hypocrieten zijn in 'onze' gelederen.
Schaam je voor jezelf als je een van hen bent!

Het adres in "Aichach" is nog niet bevestigd. Zodra we meer gedetailleerde informatie hebben, zal deze worden verspreid in het wereldnetwerk.

- Dank aan Lady Michèle Renouf voor de kennisgeving en endederluege.blog voor de tekst. -CY
 
Old December 17th, 2019 #20
Johan
Banned
 
Join Date: Oct 2013
Posts: 4,231
Default

Gevangen revisionist Alfred Schaefer sluit zich aan bij DIE RECHTE



Een ander gezicht van de strijd voor vrijheid van meningsuiting heeft zijn weg gevonden naar de partij DE RECHTE: Alfred Schaefer,die momenteel in totaal vier jaar in de gevangenis zit in de Landsberg omdat hij het fundamentele recht heeft uitgeoefend om zijn mening te verwoorden.

In de afgelopen jaren heeft DIE RECHTE intensief omgegaan met het gebrek aan vrijheid van meningsuiting in Duitsland en heeft het de repressies waaraan kritisch blootgesteld en onder de aandacht van het publiek gebracht.

Talloze Duitsers zitten gevangen in het systeem omdat hun woorden drastisch zijn gesanctioneerd als zijnde opruiende taal.Een absurditeit om daarvoor te worden aangeklaagd.Daarom:welkom in onze gelederen,Alfred Schaefer!

Alfred Schaefer is - zoals alle gevangen kameraden - blij met brievenpost:

Alfred Schaefer
Landsberg-gevangenis
Hindenburgring 12
86899 Landsberg am Lech

https://die-rechte.net/allgemein/inh...ie-rechte-bei/
 
Reply

Share


Thread
Display Modes


All times are GMT -5. The time now is 04:15 AM.
Page generated in 2.50202 seconds.